Wilk i baranek (Trembecki, 1919)

<<< Dane tekstu >>>
Autor Stanisław Trembecki
Tytuł Wilk i baranek
Pochodzenie Klejnoty poezji staropolskiej
Redaktor Gustaw Bolesław Baumfeld
Wydawca Towarzystwo Wydawnicze w Warszawie
Data wyd. 1919
Druk Drukarnia Naukowa
Miejsce wyd. Warszawa
Źródło Skany na Commons
Inne Pobierz jako: EPUB  • PDF  • MOBI 
Cała antologia
Pobierz jako: EPUB  • PDF  • MOBI 
Indeks stron
STANISŁAW TREMBECKI.
WILK I BARANEK.
(BAJKA).

Racyja mocniejszego zawdy lepsza bywa.
Zaraz wam tego dowiodę!
Gdzie bieży krynica żywa,
Poszło jagniątko chlipać sobie wodę.

Wilk, tam naczczo nadszedłszy, szukając napaści,
Rzekł do baraniego syna: — „I któż to zaśmielił waści,
„Że się tak ważysz mącić mój napitek?
„Nie ujdzie ci bez kary tak bezecna wina“.
Baranek odpowiada, drząc z bojaźni wszytek:
„Ach, panie dobrodzieju! racz sądzić w tej sprawie
„Łaskawie:
„Obacz, że, niżej ciebie, niżej stojąc zdroju,
„Nie mogę mącić pańskiego napoju“.
— „Cóż! jeszcze mi zadajesz kłamstwo w żywe oczy?
„Poczekaj, języku smoczy!
„I tak rok-eś mię zelżył paskudnemi słowy!“
„Cysiam jeszcze... i na tom poprzysiąc gotowy,
„Że mnie przeszłego roku nie było na świecie“.
— „Czy ty, czy twój brat, czy który twój krewny,
„Dość, że tego jestem pewny, że wy mi honor szarpiecie:
„Psy, pasterze i z waszą archandyją całą
„Szczekacie na mnie, gdzie tylko możecie:
„Muszę tedy wziąć zemstę okazałą“.
Po tej skończonej perorze
Łapes, jak swego, i zębami porze.

(1776)[1].





  1. Wilk i baranek. „Bajki“ Trembeckiego należą do najświetniejszych w literaturze staropolskiej ze względu na styl i mowę, gęsto przetykaną zwrotami ludowemi. Temat tej bajki z Ezopa, bajkopisarza greckiego, opracowany już przez Biernata z Lublina (w w. XVI) i przez innych bajkopisów polskich (porównawczo zestawione bajki te w „Ezopie“ Biernata, opracowanym przez Ign. Chrzanowskiego — Bibl. pis. pol. Akad. Umiej. w Krakowie).
    Archandyja — zgraja.





Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronie autora: Stanisław Trembecki.