Wzniesienie się Rougonów (1895)/Przedmowa
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Wzniesienie się Rougonów |
| Wydawca | Wydawnictwo Przeglądu Tygodniowego |
| Data wyd. | 1895 |
| Druk | Drukarnia Przeglądu Tygodniowego |
| Miejsce wyd. | Warszawa |
| Tłumacz | Anonimowy |
| Tytuł orygin. | La Fortune des Rougon |
| Źródło | Skany na Commons |
| Inne | Cały tekst |
| Indeks stron | |
Mam zamiar przedstawić, jak w społeczności wydaje się małe grono istot, rodzina, która w stopniowym rozwoju, daje życie kilkunastu indywiduom, z pozoru zupełnie różnym, lecz w gruncie rzeczy ściśle z sobą połączonym. Dziedziczność, jak i ciężkość, ma swoje prawa.
Rozwiązując podwójną kwestyę temperamentu i otoczenia, będę się starał wynaleźć nić przewodnią, jaka idzie od jednego do drugiego człowieka. Gdy już uchwycę wszystkie nici łączące tę grupę społeczną, wykryję jej wspólne usiłowania, jej czynny udział w epoce dziejowej; rozbiorę zarazem osobną wolę każdego członka, jak i pochód ich ogółu.
Rodzina Rougon-Macquart, którą badać zamierzyłem, cechuje się wezbraniem żądz, tą podnietą naszego wieku, który zapamiętale się rzuca na używanie przyjemności.
Pod względem fizyologicznym, osoby ją składające stanowią powolne następstwo przypadłości nerwowych i krwistych, jakie się objawiają w rodzie, skutkiem pierwszego nadwyrężenia organicznego a które odpowiednio do otoczenia, w jakiem każde z indywiduów żyje, tworzą jego uczucia, chęci, namiętności, wszystkie objawy ludzkie, owe popędy przyrodzone, znane pod przyjętą nazwą cnót i występków. Historycznie biorąc, osoby te wychodzą z ludu, rozpościerają się w społeczeństwie współczesnem, dosięgają wszystkich położeń towarzyskich, na mocy tej siły czysto nowożytnej, która pcha najniższe klasy, by się przedzierały na wskróś przez wszystkie warstwy społeczne. Prywatne dramaty wprowadzonych osób będą opowiadaniem dziejów drugiego cesarstwa, zacząwszy od zamachu z 2-go grudnia, aż do zdrady Sedańskiej.
Od trzech lat zbierałem materyały do obszernej pracy, tom obecny był już napisany, kiedy upadek Bonapartych, fatalny a przewidywany koniec cesarstwa, stał się strasznem rozwiązaniem dla mojego dzieła. Dzisiaj jest ono zupełnie skończonem, odgrywa się w kręgu zamkniętym, jest obrazem panowania zamarłego dziwnego okresu szału i hańby...
Dzieło mające się składać z kilku ustępów, mam całe w myśli mojej, jako historyę przyrodzoną i społeczną rodziny za drugiego cesarstwa.
Ustęp pierwszy — „Wzniesienie się Rougonów“ — powinien nosić nazwę naukową: „Pochodzenie pierwotne“.
