Zazdroszczę nieraz tym, co w grobach leżą (1907)

	<<< Dane tekstu >>>
Autor	Jan Kasprowicz
Tytuł	Zazdroszczę nieraz tym, co w grobach leżą
Pochodzenie	Krzak dzikiej róży,; cykl W ciemności schodzi moja dusza
Wydawca	Towarzystwo Wydawnicze
Data wyd.	1907
Druk	W. L. Anczyc i Spółka
Miejsce wyd.	Lwów
Źródło	Skany na commons
Inne	Cały tekst; Pobierz jako: EPUB • PDF • MOBI
	Indeks stron

›››

III.

Zazdroszczę nieraz tym, co w grobach leżą,
Owianych trawy szeleszczącą ciszą:
Dusze ich, rozbrat wziąwszy z ciał odzieżą,
Jęków ziemskiego bolu już nie słyszą.

Na lotnych skrzydłach wielki przestwór mierzą,
Melodjami sfer wonnemi dyszą;
W twarz zórz i słońca zapatrzone świeżą,
W promiennych blaskach pyłem blasków wiszą.

A tylko czasem schodzą na mogiły,
Oblane światła miesięcznego falą,
Cicho po trawie aksamitnej depcą

I dla tych bytów, co, stargawszy siły
W przebojach z życiem, na swój los się żalą,
Melancholijną pieśń ukojeń szepcą.

Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronie autora: Jan Kasprowicz.