<<< Dane tekstu >>>
Autor Augustyn Czarnowski
Tytuł Zielnik lekarski
Podtytuł Zastosowanie, opis botaniczny i uprawa najważniejszych polskich roślin lekarskich
Wydawca Księgarnia J. Przeworskiego
Data wyd. 1938
Druk Zakł. Druk. F. Wyszyński i S-ka
Miejsce wyd. Warszawa
Źródło Skany na Commons
Inne Cały tekst
Pobierz jako: EPUB  • PDF  • MOBI 
Indeks stron
Galeria grafik w Wikimedia Commons Galeria grafik w Wikimedia Commons
62. LINARIA VULGARIS.
Lnica pospolita.
(Lnianka, lnicznik).
(ScrophulariaceaeTrędownikowate).

B. — Roślina dorastająca niekiedy z górą 60 cm wysokości. Korzeń gruby, silny, mięsisty, głęboki, brudno-żółtawy. Łodyga pojedyncza, walcowata, gładka. Liście rozrzucone, spiczasto-lancetowate, sinawo-zielone, gładkie, pod spodem jednonerwowe. Kwiat wierzchołkowy, kłoso-kształtny, cytrynowo-żółty. Korona blado-żółta, dwuwargowa, w górnej wardze 2 wręby, w dolnej 3; podniebienie wydęte, jaskrawo pomarańczowe, włoskowate; ostroga opuszczona w dół, długa, zaostrzona. Smak gorzki, zapach wstrętny.
ROŚNIE na płonnych wzgórzach, piaskach, koło dróg, na jałowych polach, między kamieniami.
UPRAWA: Lubi każdą glebę, nawet najjałowszą, lecz suchą i położenie słoneczne.
KWITNIE i ZBIERA SIĘ całe ziele od lipca do września.
SKŁADNIKI: Śluz roślinny, sól kuchenna, siarka, niedokwas żelaza, krzem i guma.
DZIAŁA rozmiękczająco, moczopędnie, napotnie i z lekka rozwalniająco.
UŻYTEK: Napar ziela pije się przy żółtaczce, nieżytach dróg oddechowych, chorobach dróg moczowych i obstrukcji.
Zewnętrznie lnica stosowana jest przy zapaleniu oczu. Liście (w postaci miękkiego okładu) stanowią środek rozpędzający i kojący przy wyrzutach skórnych, hemoroidach. Z lnicy wyrabiana jest również maść na hemoroidy.
CENA: 100 kg ziela (Herba Linariae) 60—80 zł.


Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronie autora: Augustyn Czarnowski.