Zielnik lekarski/68
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Zielnik lekarski |
| Podtytuł | Zastosowanie, opis botaniczny i uprawa najważniejszych polskich roślin lekarskich |
| Wydawca | Księgarnia J. Przeworskiego |
| Data wyd. | 1938 |
| Druk | Zakł. Druk. F. Wyszyński i S-ka |
| Miejsce wyd. | Warszawa |
| Źródło | Skany na Commons |
| Inne | Cały tekst |
| Indeks stron | |
 Galeria grafik w Wikimedia Commons
| |
_z68.png)
B. — Łodyga prosta, czworokątna, rozgałęziona. Różni się od mięty pieprzowej (M. piperita, nr 69) liśćmi krótko-szypułkowymi, które są jajowate lub kuliste, kędzierzawe, górne zazębione, dolne tępe, długości 5 mm i prawie tak samo szerokie. Kwiaty jasnofioletowo-czerwone, zebrane w krótki walcowaty kłos. Smak aromatyczny, lecz nie pozostawiający wrażenia chłodu, jak u mięty pieprzowej; zapach silnie korzenny.
ROŚNIE tu i owdzie nad brzegami strumieni, przeważnie jednak hodowana w ogrodach. Znosi nawet ostre zimy, trzeba ją jednak przesadzać co 4 lata.
KWITNIE w lipcu i sierpniu.
ZBIERA SIĘ w czerwcu, przed zakwitnięciem przy suchej pogodzie; suszyć w cieniu; później gdy odrośnie można zrywać liście po raz drugi a nawet po raz trzeci.
SKŁADNIKI: Olejek lotny (miętowy), garbnik, dużo gorzknika.
DZIAŁA wzmacniająco na żołądek, wiatropędnie, kojąco.
UŻYTEK z naparu liści taki jak z mięty pieprzowej; działa podniecająco na narządy trawienia, przeciwdziała kwasom żołądkowym. Woda przekroplona z liści (Aqua Menthae crispae), używa się na wzmocnienie żołądka i w dolegliwościach macicznych. Zewnętrznie według de Lavaux używa się świeżych lub nieco rozgrzanych liści do okładów na piersi, po odłączeniu dziecka, celem usunięcia z nich mleka i na obrzęki. Suszonych liści używa się do materacyków, na suche bóle i do kąpieli dla dzieci, cierpiących na biegunkę.
UPRAWA taka sama jak mięty pieprzowej.
CENA: 100 kg (Folia Menthae crispae) 200 zł.
