Biblia Gdańska/Proroctwo Ozeaszowe 6
I. Proroctwo o nawróceniu się ludu Izraelskiego do Boga 1 — 3. II. Oświadczenie, że im Bóg nie czynił krzywdy, gdy ich podług zasługi karał 4 — 11.
W utrapieniu swoiém rano mię szukać będą, mówiąc: Póydźcie, a nawróćmy się do Pana; bo on porwał, a uzdrowi nas; uderzył, i zawiąże rany nasze;
2. Ożywi nas po dwu dniach, a dnia trzeciego wzbudzi nas, i żyć będziemy przed obliczem iego.
3. Tedy poznawszy Pana starać się będziemy, abyśmy go więcéy poznali; bo wyiście iego iako ranna zorza zgotowane iest, a przyidzie nam[1] iako deszcz na wiosnę i w iesieni na ziemię.
II. 4. Cóż mam czynić z tobą o Efraimie? cóż mam czynić z tobą o Iudo? gdyż miłosierdzie wasze iest iako[2] obłok poranny a iako rosa rano przemiiaiąca.
5. Dla tego ociosywałem ie przez Proroki, zabiiałem ie[3] słowy ust moich, aby światłość sądów twoich weszła.
6. Bo miłosierdzia[4] chcę, a nie ofiary, a znaiomości Bożéy więcéy, niż całopalenia.
7. Ale oni przestąpili przymierze moie, iako ludzkie, a témci wystąpili przeciwko mnie.
8. Galaad iest miastem czyniących nieprawość, pełne stóp krwawych.
9. A iako zbóycy czynią, którzy na kogo czyhaią na drodze, kędy chodzą do Sychem, tak czyni rota Kapłanów; bo umyślnie niecnotę płodzą.
10. W domu Izraelskim widzę sprosność; tam się wszeteczeństwem Efraimowém splugawił Izrael;
11. I w tobie, o Iudo! Efraim żniwo położył, gdym Ia zaś przywrócił poimany lud móy.
 Oz 5 |
Oz 6 | Oz 7  |
|