Biblia Gdańska/Proroctwo Ozeaszowe 14
I. Napomnienie do pokuty 1 — 8. II. do wyrozumienia i do przestrzegania ksiąg tego proroctwa 9.
O Izraelu! nawróć się cale do Pana, Boga swego; albowiemeś upadł dla nieprawości swoiéy.
2. Weźmicie z sobą słowa, a nawróćcie się do Pana, mówcie do niego: Odpuść wszystkę nieprawość, a day to, co iest dobrego, tedyć oddamy cielce warg[1] naszych.
3. Assur nie wybawi nas, na koniach ieździć nie będziemy, i nie rzeczemy więcéy robocie rąk naszych: Wyście bogowie nasi; bo w tobie sierotka znayduie miłosierdzie.
4. Uzdrowię odwrócenie ich, a rozmiłuię się ich dobrowolnie; bo się odwróci zapalczywość moia od nich.
5. Będę Izraelowi iako rosa, że się rozkwitnie iako lilia, a zapuści korzenie swe iako Liban.
6. Rozrostą się gałęzie iego, a ozdoba iego będzie iako oliwne drzewo, a wonia iego iako Libańska.
7. Nawrócą się, aby siedzieli pod cieniem iego, ożyią iako zboże, i puszczą się iako winna macica, któréy pamiątka będzie iako wino Libańskie.
8. Efraimie! cóż mi iuż do bałwanów? Ia cię wysłucham, i weyrzę na cię; Iam iest iako iodła zielona, ze mnie się owoc twóy znalazł.
II. 9. Kto mądry, niech to zrozumie, a kto rostropny, niech to pozna; bo drogi Pańskie są proste, a sprawiedliwi po nich chodzić będą; ale przestępcy na niech upadną.
 Oz 13 |
Oz 14 | Proroctwo Ioelowe  |
|