Biblia Gdańska/Proroctwo Ozeaszowe 7


Biblia Gdańska - Stary Testament - Proroctwo Ozeaszowe

1 - 2 - 3 - 4 - 5 - 6 - 7 - 8 - 9 - 10 - 11 - 12 - 13 - 14


ROZDZIAŁ VII.


I. Narzekanie Boże nad grzechami ludu Izraelskiego 1 — 11. II. Ogłoszenie nad nimi pomsty Bożéy dla nich 12 — 16.
Gdy leczę Izraela, tedy się odkrywa nieprawość Efraimowa i złości Samaryyskie, bo się[1] bawią kłamstwem; w mieściech złodzieystwo, a na dworze łupiestwo przewodzą;
2. A nie myślą w sercu swoiém, że[2] na wszystkie złości ich pamiętam; a teraz ie ogarniaią sprawy ich i są przed obliczem moiém.
3. Króla uweselaią złością swoią, a Książęta kłamstwy swemi.
4. Wszyscy zgoła cudzołożą, są iako piec rozpalony od piekarza, który przestawa czuć, gdy zaczynił ciasto, ażby ukisiało.
5. W dzień[3] Króla naszego w chorobę go wprawiaią Książęta łagwiami wina, tak że i on rękę swą z naśmiewcami wyciąga.
6. Bo przyłożyli serce swe do zasadzek, iako piec rozpalony; całą noc śpi piekarz ich, a z poranku gore, iako płomień ognia.
7. Wszyscy zgoła rozpalili się iako piec, a pożeraią sędzie swoie; wszyscy Królowie ich upadaią, niemasz między nimi, ktoby wołał do mnie.
8. Efraim ten się z narodami zmieszał; Efraim będzie iako podpłomyk nieprzewracany.
9. Pożarli obcy siłę iego, a on o tém nie wie; szędziwość téż nań występuie, wszakże on tego nie wie.
10. A choć pycha[4] Izraelska świadczy w oczy przeciwko niemu, wszakże się nie nawracaią do Pana, Boga swego, ani go w tém wszystkiém szukaią.
11. I stał się Efraim iako gołębica głupia, nie maiąca serca; Egiptu przyzywaią a do Assura się uciekaią.
II. 12. Ale gdy odeydą, rozciągnę na nie sieć moię, a iako ptastwo niebieskie potargnę ie; zkarzę ie, iako im o tém powiadano w zgromadzeniu ich.
13. Biada im, że się rozbiegli ode mnie! spustoszenie przyidzie na nie, bo wystąpili przeciwko mnie; chociem Ia ie odkupił, ale oni przeciwko mnie mówili kłamstwa;
14. I nie wołaią do mnie z serca swego, gdy wyią na łożach swoich; wprawdzieć dla zboża i moszczu zgromadzaią się, ale mię potym odstępuią.
15. Chociem utwierdzał ramiona ich pokarawszy ie, ale oni złe myślą przeciwko mnie.
16. Nawracaiąc się, ale nie do Naywyższego; są iako łuk[5] zdradliwy, polegną od miecza, Książęta ich od popędliwości ięzyka ich, co im iest ku pośmiewisku w ziemi Egipskiéy.





 Oz 6 Oz 7 Oz 8