Biblia Wujka (1923)/Druga Księga Królewska 17
Roku dwunastego Achaza, króla Judzkiego, królował Ozee, syn Ela, w Samaryjéj nad Izraelem dziewięć lat.
2 I czynił złe przed Panem, ale nie jako królowie Izraelscy, którzy przed nim byli.
3 Na tego przyciągnął Salmanazar, król Assyryjski, i stał się Ozee niewolnikiem jego i oddawał mu dań.
4 A gdy król Assyryjski doznał Ozee, że chcąc się wybić, posłał posły do Sua, króla Egipskiego, aby nie dawał dani królowi Assyryjskiemu, jako był zwykł na każdy rok, obległ go i związanego wsadził do więzienia.
5 I zjeździł wszystkę ziemię jego, i przyjechawszy do Samaryjéj, obległ go przez trzy lata.
6 A dziewiątego roku Ozee wziął król Assyryjski Samaryą i przeniósł Izraela do Assyryjczyków: i posadził je w Hala i w Habor nad rzeką Gozan, w mieściech Medskich.
7 Stało się bowiem, gdy zgrzeszyli synowie Izraelowi Panu, Bogu swemu, który je był wywiódł z ziemie Egipskiéj z ręki Pharaona, króla Egipskiego, chwalili bogi cudze.
8 I chodzili według obyczaju narodów, które wytracił Pan przed oczyma synów Izraelowych, i królów Izraelskich, że także byli uczynili.
9 I obrazili synowie Izraelowi słowy nieprawemi Pana, Boga swego: i nabudowali sobie wyżyn we wszystkich mieściech swoich od wieże stróżów aż do miasta obronnego.
10 I naczynili sobie słupów i gajów na wszelkim pagórku wysokim i pod wszelkiem drzewem gajowem.
11 I palili kadzenie tam na ołtarzach obyczajem narodów, które był przeniósł Pan od oblicza ich: i czynili co najgorsze słowna draźniąc Pana.
12 I służyli plugastwom, o których im Pan przykazał, aby nie czynili słowa tego.
13 I oświadczył się Pan w Izraelu i w Judzie przez rękę wszystkich proroków i widzących, mówiąc: Nawróćcie się od dróg waszych bardzo złych a strzeżcie przykazań moich i Ceremonii według wszystkiego zakonu, którym przykazał ojcom waszym, i jakom posłał do was w ręce sług moich, proroków. [1]
14 Którzy nie słuchali, ale zatwardzili krzczycę swoje wedle krzczyce ojców swoich, którzy nie chcieli być posłuszni Panu, Bogu swemu.
15 I odrzucili prawa jego i przymierze, które uczynił z ojcy ich, i oświadczania, któremi oświadczył je: i poszli za nikczemnościami, i nikczemnie się sprawowali: i naśladowali narodów, którzy byli około nich, o których przykazał im był Pan, aby nie czynili, jako i oni czynili.
16 I opuścili wszystkie przykazania Pana, Boga swego, i uczynili sobie litych dwu cielców i gaje, i kłaniali się wszystkiemu wojsku niebieskiemu, i służyli Baalowi,
17 I poświącali syny swe i córki swe przez ogień i bawili się wieszczbami i wróżkami, i wydali się, aby czynili złość przed Panem, aby go draźnili.
18 I rozgniewał się Pan bardzo na Izraela i zniósł je od oblicza swego, i nie zostało, jedno tylko pokolenie Juda.
19 Ale ani sam Juda nie strzegł przykazania Pana, Boga swego, ale chodził w błędziech Izraelskich, które był uczynił.
20 I odrzucił Pan wszystko nasienie Izraelowe i utrapił je i podał je w ręce łupieżców, aż je odrzucił od oblicza swego:
21 Już od onego czasu, którego się oderwał Izrael od domu Dawidowego, i postanowili sobie króla Jeroboam, syna Nabatowego; Jeroboam bowiem oddzielił Izraela od Pana i przywiódł je do grzechu wielkiego. [2]
22 I chodzili synowie Izraelowi we wszystkich grzechach Jeroboamowych, które czynił, a nie odstąpili od nich.
23 Aż Pan zniósł Izraela od oblicza swego, jako był powiedział w ręce wszystkich sług swoich proroków: i przeniesion jest Izrael z ziemie swéj do Assyryjéj, aż do dnia tego. [3]
24 A król Assyryjski nawiódł ludzi z Babilonu i z Kuthy i z Awei i z Emathu i z Sepharwaima, i osadził je w mieściech Samaryjskich miasto synów Izraelskich: którzy posiedli Samaryą i mieszkali w mieściech jéj.
25 A gdy tam jęli mieszkać, nie bali się Pana, i przepuścił na nie Pan lwy, którzy je zabijali.
26 I dano znać królowi Assyryjskiemu i rzeczono: Narody, któreś przeprowadził i posadził w mieściech Samaryjskich, nie umieją praw Boga ziemie, i przepuścił Pan na nie lwy, a oto je mordują, przeto iż nie umieją chwały Boga ziemie.
27 I rozkazał król Assyryjski, mówiąc: Zawiedźcie tam jednego z kapłanów, któreście ztamtąd więźniami przywiedli, a niech idzie i mieszka z nimi i nauczy ich praw Boga ziemie.
28 Gdy tedy przyszedł jeden z tych kapłanów, którzy byli w niewolą zagnani z Samaryjéj, mieszkał w Bethel i nauczał je, jako mieli chwalić Pana.
29 I każdy naród uczynił sobie Boga swego, i postawili je w zborach wysokich, które byli pobudowali Samarytowie, naród i naród w mieściech swych, w których mieszkali.
30 Mężowie bowiem Babylońscy uczynili Sochoth Benoth, a mężowie Kuthscy uczynili Nergela, a mężowie z Emathu uczynili Asyma.
31 Zaś Awejanie uczynili Nebahaza i Tharthaka: a ci, którzy byli z Sepharwaima, palili syny swoje w ogniu Adramelechowi i Anamelechowi, bogom Sepharwaimskim:
32 A przecię chwalili Pana, i uczynili z najpodlejszych kapłany wyżyn i postanowili je we zborzech wysokich.
33 I gdy Pana chwalili, bogom téż swoim służyli według obyczaju narodów, z których je przeniesiono do Samaryjéj.
34 Aż po dziś dzień trzymają się obyczaju starego, nie boją się Pana, ani strzegą Ceremonii jego, sądów i zakonu i rozkazania, które był przykazał Pan synom Jakóba, którego nazwał Izraelem. [4]
35 I postanowił był z nimi przymierze i rozkazał im, rzekąc: Nie bójcie się bogów cudzych i nie kłaniajcie się im, ani ich chwalcie i nie ofiarujcie im:
36 Ale Pana, Boga waszego, który was wywiódł z ziemie Egipskiéj w mocy wielkiéj i w ramieniu wyciągnionem, tego się bójcie i jemu się kłaniajcie i jemu ofiarujcie.
37 Ceremonii téż i sądów i zakonu i przykazania, które wam napisał, strzeżcie, abyście czynili po wszystkie dni, a bogów się cudzych nie bójcie.
38 I przymierza, które uczynił z wami, nie zapominajcie, ani chwalcie cudzych bogów:
39 Ale Pana, Boga waszego, się bójcie, a on was wyrwie z ręki wszystkich nieprzyjaciół waszych.
40 Lecz oni nie słuchali, ale według obyczaju swego dawnego działali.
41 Byli tedy oni narodowie bojący się wprawdzie Pana, wszakże przecię i bałwanom swym służący; bo i synowie ich i wnukowie, jako czynili ojcowie ich, tak czynią i po dziś dzień.