Biblia Wujka (1923)/Drugi List do Koryntian 8
A oznajmujemy wam, bracia! łaskę Bożą, która jest dana w kościelech Macedońskich.
2 Iż w wielkiem doświadczeniu utrapienia obfitość wesela ich była, i ubóstwo ich obfitowało w bogactwo prostoty ich.
3 Iż wedle możności, daję im świadectwo, i nad możność dobrowolnymi byli.
4 Z wielkiem napominaniem prosząc nas o łaskę i spółeczność posługowania, które dzieje się przeciw świętym.
5 A nie jakośmy się spodziewali, ale sami siebie oddali, najprzód Panu, potem nam przez wolą Bożą,
6 Tak iżeśmy prosili Tytusa, aby jako począł, tak i dokonał u was téż łaski téj.
7 Ale jako we wszystkiem obfitujecie w wierze i w mowie i w umiejętności i wszelakiéj pilności, nadto i w miłości waszéj przeciwko nam, abyście i w téj łasce obfitowali.
8 Nie mówię jako rozkazując, ale przez staranie innych, i waszéj miłości przyrodzenia dobrego doświadczając.
9 Albowiem znacie łaskę Pana naszego Jezusa Chrystusa, że dla was stał się ubogim, będąc bogatym, abyście ubóstwem jego wy bogatymi byli.
10 A w tem radę dawam; albowiem to wam jest pożyteczno, którzy nie tylko czynić, ale i chciecieście poczęli od roku przeszłego.
11 A teraz i uczynkiem wykonajcie; aby jako jest ochotna chęć woli, tak była i wykonania z tego, co macie.
12 Albowiem jeźli jest ochotna wola, wedle tego, co ma, jest przyjemna, nie wedle tego, czego nie ma.
13 Bo nie iżeby inszym miało być ulżenie, a wam uciśnienie; ale wedle porównania.
14 Na ten czas wasza obfitość niech dołoży ich niedostatku, aby téż ich obfitość była dołożeniem waszego niedostatku, aby było porównanie,
15 Jako jest napisano: Który wiele, nie miał nazbyt: a kto mało, nie miał mniéj. [1]
16 A dzięka Bogu, który dał tóż staranie o was do serca Tytusowego,
17 Iż napominanie przyjął; ale pilniejszym będąc, z swéj chęci udał się do was.
18 Posłaliśmy téż z nim brata, którego chwała jest w Ewangelii po wszystkich kościołach:
19 A nie tylko, ale téż postanowion jest od kościołów za towarzysza pielgrzymowania naszego, ku téj łasce, która bywa szafowana od nas ku chwale Pańskiéj, i chętliwéj woli naszéj,
20 Strzegąc się tego, aby nas kto nie naganił w téj obfitości, która się przez nas sprawuje.
21 Albowiem przemyśliwamy dobra nie tylko przed Bogiem, ale téż przed ludźmi. [2]
22 A posłaliśmy z nimi i brata naszego, któregośmy wielekroć w wielu rzeczach doświadczyli, że jest pilny, a teraz daleko pilniejszy, dla wielkiéj ufności przeciwko wam.
23 Chociaż dla Tytusa, który jest moim towarzyszem i pomocnikiem u was, chociaż bracia nasi, Apostołowie kościołów, chwała Chrystusowa.
24 Okazanie tedy, które jest miłości waszéj i przechwalania naszego z was, okażcie przeciw nim przed oblicznością kościołów.