Biblia Wujka (1923)/Drugi List do Koryntian 5
Bo wiemy, że jeźliby ziemski dom nasz tego mieszkania był zepsowany, iż budowanie mamy od Boga, dom nie rękoma robiony, wiekuisty w niebiesiech.
2 Albowiem w tym wzdychamy, żądając być przyobleczeni mieszkaniem naszem, które jest z nieba:
3 Jeźliż jedno obleczonymi, a nie nagimi będziemy nalezieni.
4 Bo i którzy jesteśmy w tym przybytku, wzdychamy obciążeni, przeto, że nie żądamy być zwleczeni, ale przyobleczeni, aby pożarte było, co śmiertelne jest, od żywota.
5 A który nas na tóż sprawuje, Bóg, który nam dał zadatek Ducha.
6 Śmiemy tedy zawsze, wiedząc, że pókiśmy w ciele, pielgrzymujemy od Pana.
7 (Albowiem przez wiarę chodzimy, a nie przez widzenie).
8 A śmiemy i dobrą wolą mamy pielgrzymować raczéj od ciała, a przytomnymi być Panu.
9 I dlatego usiłujemy, chociaż odległymi, chociaż przytomnymi, jemu się podobać.
10 Bo się wszyscy my musimy okazać przed stolicą Chrystusową, aby każdy odniósł własne sprawy ciała, według tego, co uczynił, lub dobre, lub złe. [1]
11 Wiedząc tedy strach Pański, ludzie namawiamy, lecz Bogu jawnymi jesteśmy. A spodziewam się, iż téż w sumnieniach waszych jesteśmy jawnymi.
12 Nie znowu sami siebie wam zalecamy, ale wam dajemy przyczynę, abyście się chlubili z nas, żebyście mieli przeciwko tym, którzy się zalecają z wierzchu, a nie w sercu.
13 Bo choć od siebie odchodzimy, Bogu, choć przy baczeniu jesteśmy, wam.
14 Albowiem miłość Chrystusowa przyciska nas, uważających to, iż jeźli jeden za wszystkie umarł, tedy wszyscy umarli.
15 A za wszystkie umarł Chrystus, aby i którzy żywią, już nie sami sobie żyli, ale temu, który za nie umarł i zmartwychwstał.
16 A tak my odtychmiast nikogo nie znamy wedle ciała. A jeźliśmy znali Chrystusa wedle ciała, ale już teraz nie znamy.
17 Jeźli tedy który w Chrystusie, nowe stworzenie: stare rzeczy przeminęły, oto się wszystkie nowe stały. [2]
18 A wszystko z Boga, który nas z sobą pojednał przez Chrystusa i dał nam urząd jednania.
19 Albowiem Bóg był w Chrystusie, świat z sobą jednając, nie przyczytając im grzechów ich, i włożył na nas słowo zjednania.
20 Miasto Chrystusa tedy poselstwo sprawujemy, jakoby Bóg przez nas napominał, prosimy miasto Chrystusa: Pojednajcie się z Bogiem.
21 Tego, który nie znał grzechu, uczynił grzechem za nas, abyśmy my się stali sprawiedliwością Bożą w nim.