Budownictwo wiejskie/Materyały budowlane/Beton

<<< Dane tekstu >>>
Autor Karol Iwanicki
Tytuł Budownictwo wiejskie
Wydawca Księgarnia Leona Idzikowskiego
Data wyd. 1917
Druk Drukarnia-Polska w Kijowie
Miejsce wyd. Kijów — Warszawa
Źródło Skany na Commons
Inne Cały rozdział
Pobierz jako: EPUB  • PDF  • MOBI 
Indeks stron
BETON.
Beton jest to mieszanina cementu z piaskiem i żwirem lub skabrem. Wzajemną ilość części składowych bierze się co do objętości. Mocny beton otrzymamy przy użyciu 1 części cementu na 2½ części piasku i 4 części żwiru. Bardzo naturalnie, że im piasek jest czystszy i więcej ostrokańciasty, tem lepszy będzie beton. Z drugiej strony cement powinien być pulchny, a obecność w cemencie grudek cementu daje dowód, iż cement jest zwietrzały i beton, z takiej mieszaniny otrzymany, będzie słaby. Żwir musi być przepłukany. Dla przygotowania betonu należy najsamprzód suchy piasek dokładnie zmieszać z cementem, a dopiero mieszaninę rozsypać, tworząc kopczyk lub grzędę. W środku robi się zagłębienie lub kraterek, i dopiero w te zagłębienia wsypuje się żwir, zwilżony wodą; mieszaninę przerzuca się łopatami, polewając wodą tak, aby masa była należycie mokra. Taką mieszaninę trzeba przynajmniej ze trzy razy łopatami przerzucić, by otrzymać jednorodną masę, bo chodzi o to, by każda cząstka żwiru była dokładnie oblepiona mieszaniną cementu i piasku i dopiero tak przygotowana mieszanina, rozumie się w tej lub innej proporcyi swego zmieszania, używa się do tej lub innej roboty. Gdy o zrobienie stropów, balkonów, fundamentów pod zwykłe budynki, to należy tyle tylko przygotować betonu, by go nie pozostawało powyżej zapotrzebowania na daną robotę lub tylko tyle, ile jest się w stanie zaraz wyrobić, albowiem przygotowany beton nie powinien być dłużej na powietrzu, jak 1—2 godzin. Po dłuższym czasie już następuje wiązanie cementu, i jak wspomnieliśmy, każda cząsteczka żwiru już będzie stanowiła osobną jednostkę betonową, lecz razem z innemi już nie będzie miała mocy należycie spoić się i wytworzyć jednolitej masy betonu.



Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronie autora: Karol Iwanicki.