Daleki pieśni zgon (Zendrini, 1921)

	<<< Dane tekstu >>>
Autor	Bernardino Zendrini
Tytuł	Daleki pieśni zgon
Pochodzenie	U poetów
Wydawca	Wydawnictwo J. Mortkowicza
Data wyd.	1921
Druk	Drukarnia Naukowa Towarzystwa Wydawniczego w Warszawie
Miejsce wyd.	Warszawa
Tłumacz	Miriam
Źródło	Skany na Commons
Inne	Cała część III; Pobierz jako: EPUB • PDF • MOBI Cały zbiór; Pobierz jako: EPUB • PDF • MOBI
	Indeks stron

›››

Dirmelo tu, che muore...

Daleki pieśni zgon!

Mówisz, że kona pieśń natchniona,
Że wkrótce grób ją skryje!
Nie, póki jeszcze w głębi łona
Ludzkiego serce bije;
Nie, póki zcicha w niem pobrzmiewa
Wewnętrznej gędźby ton,
Nie, piękna moja czarnobrewa, —
Daleki pieśni zgon!

Nie, póki w marzeń mgłę różową
Fantazya stroi skronie,
Póki srebrzyście nam nad głową
Gwiazdami niebo płonie;
Póki wieczornych zórz purpury
Czerwienią niebios skłon,
A stad dzwoneczki mają góry, —
Daleki pieśni zgon!

Nie, póki duch w dniach przeszłych gości
I zwiedza ich świątnice,
I wzlata chętnie w mgły przyszłości,
A los ma tajemnice;
Nie, póki żyją święte ślady
W italskich głębi łon,

Które tam wyrył Dante blady, —
Daleki pieśni zgon!

Nie, póki morze w skał urwisko
Uderza z gędźbą szumną;
Póki się miłość nad kołyską
Chyli, a ból nad trumną;
Póki gniazd szczebiot mają drzewa,
A ziemia kwiecia plon,
Póki twój płacz i śmiech pobrzmiewa, —
Daleki pieśni zgon!

BERNARDINO ZENDRINI. LA POESIA NON MUORE.

Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronach autora: Bernardino Zendrini i tłumacza: Zenon Przesmycki.