Dzieje wypraw krzyżowych/Trzecia wojna krzyżowa/Gwido Luzynian
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Dzieje wypraw krzyżowych |
| Wydawca | M. Arct |
| Data wyd. | 1905 |
| Druk | M. Arct |
| Miejsce wyd. | Warszawa |
| Źródło | Skany na Commons |
| Inne | Cały tekst |
| Indeks stron | |
Gwido Luzynian, choć Jerozolimę utracił, ciągle jednak nosił tytuł króla Jerozolimskiego — i uważał, że w każdym razie jakieś królestwo mu się należy. Najdzielniej trzymał się przeciw Saracenom Tyr, pod ochroną księcia Konrada z Monteferratu. Gwido chciał zostać królem Tyru, ale Tyr się nie zgodził; wtedy dawny król jerozolimski postanowił zdobyć sobie Ptolemaidę czyli Akkę Świętojańską, potężny i silnie obronny port morski. Była to myśl szalona i bezużyteczna, a jednak Luzynian, mając 8,000 rycerzy podjął się tej walki; pomagali mu też włosi, mianowicie Pizanie, a potem zjawiło się 12,000 rycerzy-ochotników, poszukiwaczy przygód i sławy: byli to Duńczycy, Flamandowie, Szkoci i inni.
Saladyn zgromadził wielką siłę dla obrony Akki. Straszne przygnębienie padło na chrześcijan, gdy się rozeszła wieść o śmierci Fryderyka Rudobrodego. W jakiś czas potem przybył książę Fryderyk szwabski, a później książę austryacki Leopold. Ale i te siły zdawały się niedostateczne.
Wówczas to Gwido Luzynian zwrócił się do Ryszarda Lwiego Serca — i złożywszy mu lenną przysięgę — błagał go, aby szedł na pomoc chrześcijanom. Ryszard, który wszystko robił bez żadnego rozmysłu, nie tylko zgodził się na prośby Gwidona, ale jeszcze rozumiejąc, że Anglia zbyt jest daleko, aby mogła panować na Cyprze, darował mu tę wyspę — i takim to osobliwym sposobem Gwido został królem cypryjskim.
Oblężenie Ptolemaidy ciągnęło się dwa lata i mnóstwo sił pochłonęło.
