Dzieje wypraw krzyżowych/Trzecia wojna krzyżowa/Upadek Ptolemaidy
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Dzieje wypraw krzyżowych |
| Wydawca | M. Arct |
| Data wyd. | 1905 |
| Druk | M. Arct |
| Miejsce wyd. | Warszawa |
| Źródło | Skany na Commons |
| Inne | Cały tekst |
| Indeks stron | |
Upadek Ptolemaidy. Król angielski i król francuski, a wraz z niemi arcyksiążę Leopold austryacki — stanęli z doborową armią pod murami Akki. Lecz między niemi nie było zgody. Król francuski był to człowiek dobry, ale słaby, który nie umiał rządzić ani rozkazywać; armia francuska była waleczna, ale bezładna i nieposłuszna: każdy sam za siebie gospodarował i rządził. Król angielski znowu był półwaryat i zawsze teraz robił na przekór królowi francuskiemu. Książę Leopold znowu myślał ciągle o tem, jakby zdobyte ziemie zagarnąć dla rodziny austryackiej.
Główny spór między Filipem a Ryszardem był ten, że pierwszy chciał królem Jerozolimskim obrać Konrada z Monteferratu, księcia Tyru, gdy Ryszard już przedtem upodobał sobie Gwidona, dawnego króla Baldwina V. I cała armia chrześcijańska podzieliła się na dwa stronnictwa: jedno było za Konradem, drugie za Gwidonem. Bezużyteczne te spory nie mało kosztowały czasu, a tylko świadczą, że obaj królowie mieli istotnie zamiar pójść na Jerozolimę.
Tymczasem oblężenie Akki szło dalej z wielkim trudem i z wielką sił rycerskich utratą, gdyż krzyżowcy mieli tylko dostęp do fortecy od morza, a brakło im zupełnie drzewa do budowy maszyn oblężniczych. Wszystko to na swych okrętach kupieckich przywozili Włosi, Wenecyanie, Genueńczycy, Pizanie. — Musiała więc być ciągła przerwa w oblężeniu miasta, a w takim czasie Saladyn nieustannie gromadził nowe siły, choć oczywiście twierdza oblegana tak długo, słabła i słabła stopniowo. — W czasie tych przerw Ryszard nową sobie wynalazł zabawę: oto bardzo mu się spodobał Saladyn, jako rycerz „równy mnie“ powiadał król angielski. Zaczął mu tedy przez posłów grzeczne słówka prawić, dary posyłać — i nawzajem Saladyn, który był mężny jak Ryszard, ale znacznie od niego mądrzejszy, jemu wzajemnie posyłał dary i komplimenty.
Rycerze chrześcijańscy podejrzywać zaczęli, że Ryszard chce zdradzić krzyżowców i przystać do mahometan, ale on to robił tylko tak, z fantazyi, a swoją drogą wojska saraceńskie niszczył i burzył.
Akka doszła wkrótce do takiego osłabienia, że Saladyn gotów był zgodzić się na pokój. Ale warunki pokoju były zbyt surowe, chrześcijanie chcieli wypuścić garnizon saraceński w takim tylko razie, gdy Saladyn zwróci Jerozolimę i inne części Palestyny, oraz gdy da chrześcijanom 2,000 muzułmanów, jako zakładników.
Saladyn pozornie zgodził się na warunki.
12 czerwca 1191 r. Akka poddała się. Książę Leopold austryacki wszedł pierwszy do miasta i na murach jej zawiesił chorągiew niemiecką, czem wywołał ogólne niezadowolenie. Ryszard kazał chorągiew Leopolda zerwać i zawiesić swoją. Od tego czasu książę austryacki stał się śmiertelnym wrogiem Ryszarda i gotował zemstę.
Ale i między królem francuskim i angielskim nie mniej surowe były starcia. Rozeszła się nawet pogłoska, że król Ryszard zamierza zamordować króla francuskiego. Wobec tego Filip August opuścił krzyżową armię i odpłynął do Francyi z całem niemal swojem wojskiem, zostawiwszy tylko 10,000 Francuzów pod rozkazami księcia Burgundyi.
