Kukułka i zakochani
<<< Dane tekstu >>> | |
Autor | |
Tytuł | Kukułka i zakochani |
Pochodzenie | Śpiąca załoga |
Wydawca | J. Mortkowicz |
Data wyd. | 1933 |
Druk | Drukarnia Naukowa T-wa Wydawniczego |
Miejsce wyd. | Warszawa |
Źródło | Skany na Commons |
Inne | Cały zbiór |
Indeks stron |
KUKUŁKA I ZAKOCHANI
MARJI MORSKIEJ
Z drżeniem, jak po linie,
Z głową tuż przy głowie,
Po ścieżce w dębinie
Kroczą kochankowie.
W zażyłości gołębiej
Gruchają objęci,
A kukułka na dębie
Kuka bez pamięci...
«Wróż nam lata, kukułko!
Dokąd Jaś pożyje!»
A ona kuka wkółko
I skrzydłami bije...
«Ptaku, zmiłuj się! Dosyć!
Już mam lat sto i kilka!
Wróż-że teraz Marysi.»
A kukułka umilkła.
Słońce zgasło w obłoku
I zaległa wkrąg cisza —
Nie dożyje i roku
Zasłuchana Marysia.
Wiewiórka pusty orzech
Rzuciła jej pod nogi.
Ścieżka przeszła w bezdroże...
Błysnął rosy płacz mnogi —
Cmentarz bliski, omszony,
Kłania się dziką różą —
Wtem zakukały dzwony
I kukają i wróżą...
Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronie autora: Maria Pawlikowska-Jasnorzewska.