Lilia i promień księżyca
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Lilia i promień księżyca |
| Pochodzenie | Z obcego Parnasu |
| Wydawca | Księgarnia A. Gruszeckiego |
| Data wyd. | 1886 |
| Druk | Bracia Jeżyńscy |
| Miejsce wyd. | Warszawa |
| Tłumacz | Stanisław Budziński |
| Źródło | Skany na Commons |
| Inne | Pobierz jako: EPUB  • PDF  • MOBI  Cała antologia |
| Indeks stron | |
z Egona Eberta.
Księżyc śród ciemnéj przestrzeni
Srebrny blask rozlewa w krąg
I rzuca snopy promieni
Na strumień i obszar łąk.
I z objęć snu się wydziera
Lilia ponad mroku toń,
I listki swoje otwiera,
I w okół roztacza woń.
Do jéj głębi rozchylonéj
Lekki promyk szybko mknie,
I rozkoszą owładniony
Do jéj łona tuli się.
A lilia ukochanego
Zamyka wnet w głębi swéj;
Światłość jego listki strzegą,
On kołysze się i drży.
Gdy błysła jutrznia różowa,
Pastereczka lilje rwie,
I z błogą radością chowa
I tuli na łono swe.
Zda się kielich się odkrywa,
I uroczéj woni wiew
Nieznaną tęsknotę wléwa
We wrzącą pasterki krew.
Pobladły pasterki lica;
Wzdychając, błądzi co noc.
Czyż to promienia księżyca
Tajemna zdziałała moc?
