<<< Dane tekstu >>>
Autor Józef Ignacy Kraszewski
Tytuł Litwa za Witolda
Podtytuł Opowiadanie historyczne
Wydawca Towarzystwo Wydawnicze
Data wyd. 1850
Druk Józef Zawadzki
Miejsce wyd. Wilno
Źródło Skany na Commons
Inne Cały tekst
Pobierz jako: EPUB  • PDF  • MOBI 
Indeks stron
1417.

Witold pozostał z Krzyżakami w stosunkach jeśli nieprzyjaźnych, to przynajmniéj pozornie życzliwych i powierzchownie spokojnych: obsyłano się podarkami, obsypywano obietnicami, a korzystając z czasu, krzątano około nawrócenia Żmudzi.
Po weselu swém z Elżbiétą córką Ottona Pileckiego wojewody sandomiérskiego, wdową po Gronowskim i kilku już mężach, starą i suchotnicą; — jechał król do Litwy widzieć się z Witoldem, ze Lwowa do Kamionki, potém do Dobrotworu nad Bug; gdzie przybył d. 24 Czerwca zostawując Elżbietę we Lwowie, a chcąc Witolda wybadać, coby myślał o powszechnie ganioném małżeństwie i usiłując wymódz, by je pochwalił. Nie wiadomo, z czém odjechał ztąd do Glinian. Może w skutek umowy w czasie tego widzenia się zawartéj, wysłał Witold Jagielle przez Mikołaja Cebulkę sekretarza swego, pożyczonych tysiąc grzywien groszy pragskich. (Datt 1417, w dzień Ś. Katarzyny. Czacki).
Arcybiskup Jan Rzeszowski i Piotr biskup wileński z polecenia soboru, w czasie pobytu króla w Litwie zjechali do Miednik, dla poświęcenia katedralnego kościoła pod nazwaniem ŚŚ. Alexandra, Ewencjusza i Teodoryka. Król Władysław miał kościół ten uposażyć, tymczasem zaś Witold zobowiązał się go opatrywać. Uposażono także i nadano dwanaście parafjalnych kościołów na Żmudzi, staraniem króla i W. xięcia; proboszczowie ich kanonikami katedry Miednickiéj mianowani. Biskupem wyświęcony został Maciéj kapłan z Wilna, rodem niemiec, ale języka krajowego świadomy; w parafjach osadzeni po większéj części xięża polacy dla niedostatku, trwającego dotąd, duchowieństwa litewskiego. Opatrzyli ich w xięgi, sprzęt kościelny, fundusze, król Władysław i polscy panowie. Jagiełło do Bożego Narodzenia w Litwie zabawił. Ochrzciwszy resztę pogan, i nadawszy kościoły, król i Witold posłali z oznajmieniem o tém papieżowi.
Na cztérdziestéj drugiéj sesij soboru Konstancjeńskiego, papież z powodu nawrócenia Żmudzi, potwierdził nadania swych poprzedników uczynione królowi Polskiemu i W. xięciu Litewskiemu. Dwie bulle dane z Konstancij d. 4 i 13 Maja 1418 r. czyniły króla Polskiego w Polsce i Rusi wikarjuszem generalnym kościoła; a Witolda podobnież w państwie jego. Lecz Żmudź dopiéro w r. 1421 przyjęta uroczyście na łono kościoła powszechnego. (Bulla d. Romae. III. Ibid. Sept. Pent. an. IV. 11 Września 1421).



Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronie autora: Józef Ignacy Kraszewski.