Mamurra
<<< Dane tekstu >>> | |
Autor | |
Tytuł | Mamurra |
Pochodzenie | Poezye Katulla |
Wydawca | Jan Czubek |
Data wyd. | 1898 |
Druk | W. L. Anczyc i Spółka |
Miejsce wyd. | Kraków |
Tłumacz | Jan Czubek |
Ilustrator | Włodzimierz Tetmajer |
Źródło | Skany na Commons |
Inne | Cały tekst |
Indeks stron |
Kiep, szelma ten u mnie i podły kostera,
W kim krew się nie burzy i złość go nie zbiera,
Choć wszystko już wepchał Mamurra[1] do kiesy,
Co miała i Gallia i brytańskie kresy!
Wszeteczny Romulu![2] więc złość cię nie bierze,
Że gaszek ten pyszny i porosły w pierze
Po wszystkich sypialniach plądruje zuchwały
Jak złoty Adonis lub gołąbek biały?
Ty patrzysz, Romulu, i złość cię nie zbiera?
Więc sameś kiep, szelma i podły kostera!
Więc potoś zdobywał, nasz wodzu jedyny,
Na mrocznym zachodzie ostatnie krainy,
By wasz ten rozpustnik do szpiku zniszczony
Przez brzuch mógł przepuścić dwa, trzy miliony?
Bo niecny szafunek cóż innego znaczył?
Więc mało już przejadł, mało przełajdaczył?
W nic poszła ojcowska fortuna wnet pańska,
Nuż łupy pontyckie[3] nuż zdobycz hiszpańska[4] —
O, dużoby o tem Tag złoty mógł gadać —
A teraz Brytanią i Gallią ma zjadać?
I skądże ta słabość do kpa, rozpustnika?
Czy nie stąd, że wielkie fortuny połyka?
O teściu i zięciu[5], o bratnie natury!
Więc poto świat przez was obdarty ze skóry?!
- ↑ Mamurra — wyższy oficer Cezara (magister fabrum) słynny rozpustnik i marnotrawca.
- ↑ Wszeteczny Romulu — Romulus tyle co: Rzymianin, tu naturalnie Cezar.
- ↑ łupy pontyckie — otrzymał M. od Pompejusa w r. 64. lub 63. po zwycięstwie nad Mitrydatem.
- ↑ zdobycz hiszpańska — M. brał udział w wyprawie Cezara w r. 61. przeciwko Luzytanom.
- ↑ O teściu i zięciu — teść — Cezar, zięć — Pompejus.