Marmurowej
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Marmurowéj |
| Pochodzenie | Poezje Wiktora Gomulickiego, cykl Innym i sobie |
| Wydawca | Księgarnia A. Gruszeckiego |
| Data wyd. | 1866 |
| Druk | Bracia Jeżyńscy |
| Miejsce wyd. | Warszawa |
| Źródło | Skany na Commons |
| Inne | Cały cykl Cały zbiór |
| Indeks stron | |
MARMUROWÉJ.
Lubię cię za to, żeś piękna i dumna,
Żeś nieugięta, jak grecka kolumna,
Że masz na ustach olimpijską wzgardę,
I że wysoko nosisz czoło harde.
Piękno jest cząstką boskiej wielmożności;
Tylko przelotem pośród ludzi gości;
A komu w oczach zatli złote zorze,
Taki już z tłumem łączyć się nie może.
Niechaj cię zawsze jasność opromienia,
Dla natrętników miej lica z kamienia,
Jako posągi bądź piękna a cicha,
I miej moc w sobie, co nędznych odpycha.
Lecz kiedy hołdy brać będziesz od ludzi,
Niech grzeszna pycha w tobie się nie budzi —
Boś tylko urną, której święte płomię
Ze ścian glinianych wystrzela widomie.
