Niedola (Pol, 1921)

<<< Dane tekstu >>>
Autor	Wincenty Pol
Tytuł	Niedola
Pochodzenie	Pieśni Janusza
Wydawca	Krakowska Spółka Wydawnicza
Data wyd.	1921
Druk	Drukarnia Literacka w Krakowie
Miejsce wyd.	Kraków
Źródło	Skany na Commons
Inne	Pobierz jako: EPUB  • PDF  • MOBI  Cały zbiór Pobierz jako: EPUB  • PDF  • MOBI
Indeks stron

›››

[108]

NIEDOLA^[1]

Da, Oszmiana z naszą Lidą^[2]
 Zawsze razem idą:

[109]

Dziesięć niedziel już powstanie
 Wojuje w Oszmianie;       4
A na Lidzie ludzie w biédzie,
 Lida rakiem ciecze^[3],
Zboża zwala dla Moskala,
 I suchary piecze.       8

Do Goniądzy^[4] z sucharami
 Pognali co prędzej,
A powrócił lud z torbami,
 Bez koni i w nędzy.       12
Tęskno, nudno, wyżyć trudno,
 Głucho jak po stypie^[5],
A cholera ludzi zbiera,
 I smętarze sypie.       16

Na wieść czerkieskiego noża
 Drży naród niebogi; —
Przeciągnęły krajem wrogi
 Jako klątwa boża:       20

[110]

A w Koronie niebo płonie
 Łunami daleko,
Jak kraj długi, wszystkie strugi
 Krwawą wodą cieką...       24

1. NIEDOLA. Rytm i budowę wiersza melodyjnego Niedoli przejął potem Lenartowicz w Bitwie Racławickiej.
2. ww. 1—2. Oszmiana i Lida, powiatowe miasta Województwa Wileńskiego, w ucinkowem nawet przysłowiu, które powszechnie w Litwie znajome

   Oszmiana z Lidą
   Razem kraść idą

   małżeńsko są połączone. — Odpowiadają też łącznie kpiącym Wileńczykom równą gadką:

   Wilno i Troki
   Za niemi w kroki.
   
   lub  Wilno z Trokami
   Temiż krokami. (Obj. poety).

   Da, używane w Wileńskiem tak, jak lwowskie: ta („ta czego chcesz?“).

3. w. 6 rakiem ciecze = opóźnia się z powstaniem.
4. w. 9—10. W Goniądzu, nad granicą tej dziwotwornej kongresowej ośmio-wojewódzkiej Polski, był główny skład żywności moskiewskiej. (Obj. poety).
5. w. 14 stypa = uczta pogrzebowa.

Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronie autora: Wincenty Pol.