Pieśni Petrarki/Sonet 148

	<<< Dane tekstu >>>
Autor	Francesco Petrarca
Tytuł	Pieśni Petrarki
Wydawca	nakładem tłumacza
Data wyd.	1881
Druk	Józef Sikorski
Miejsce wyd.	Warszawa
Tłumacz	Felicjan Faleński
Źródło	Skany na commons
	Indeks stron

›››

Sonet 148.

Miłość mi siatkę podrzuciła złotą
W zielonej trawie, i jak niegdyś Ewa
Ku drzewu wabi, co cień liści miewa
Wiejący raczej smutkiem, niż pustotą.
I jak tam w Raju, tak i tu, szło o to
Bym gorzki owoc ściągnął z tego drzewa —
Tę zaś pokusę tak mi słodko śpiewa,
Jak ludzie tylko w krasnych bajkach plotą.

I miała jasnym dzionkiem uśmiechniętą
Twarzyczkę chytrą, a zaś twarde pęto
Podstępnym wężem w białej rączce chwieje.
Aż wreszcie wpadłem w matnię tę gotową —
A to sprawiło jej ułudne słowo,
Moje zaś płoche żądze i nadzieje. —

Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronach autora: Francesco Petrarca i tłumacza: Felicjan Faleński.