Pieśni Petrarki/Sonet 199

<<< Dane tekstu >>>
Autor Francesco Petrarca
Tytuł Pieśni Petrarki
Wydawca nakładem tłumacza
Data wyd. 1881
Druk Józef Sikorski
Miejsce wyd. Warszawa
Tłumacz Felicjan Faleński
Źródło Skany na commons
Indeks stron
Sonet 199.

Miłość nad moje unosi mię chęci,
I sam własnemu szczęściu krzywdę czynię,
Odkąd tę, w której serca mam władczynię,
Czcią moją trudzę z każdym dniem zawzięciej.
Jak ci żeglarze, co są w otchłań pchnięci
Z nawą, ładowną w licznych skarbów skrzynie —
Tak mem staraniem jest, mą łódź jedynie
Od skał jej pychy strzedz i niepamięci.
Cóż, gdy to we mnie samym grzmi ta burza,
Co łódź mych losów niezbłaganie nurza
W chłody i nocnych cieniów mrok najdzikszy!
I gdy się Laurze srogi ból mój przykrzy.
Toń rozwichrzona tak ją w pochód nagli,
Że jest bez rudla wprędce i bez żagli! —





Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronach autora: Francesco Petrarca i tłumacza: Felicjan Faleński.