Pieśni Petrarki/Sonet 202

	<<< Dane tekstu >>>
Autor	Francesco Petrarca
Tytuł	Pieśni Petrarki
Wydawca	nakładem tłumacza
Data wyd.	1881
Druk	Józef Sikorski
Miejsce wyd.	Warszawa
Tłumacz	Felicjan Faleński
Źródło	Skany na commons
	Indeks stron

›››

Sonet 202.
Do Laury.

Wznosiłem modły do Miłości Boga,
By mię w twem sercu, o ty męko słodka
Rozkoszy gorzkiej! nie miał za wyrodka:
Że mię udręcza zbytniej wiary trwoga.
Gdyż przeczyć nie śmiem (tak mi prawda droga!)
Że gdy mój rozum w drodze żądzę spotka,
Wnet sam on za nią, błędny jak sierotka,
Własnego swego dąży śladem wroga.
Ty jedna Pani! której moc tem większa,
I tem cię groźniej wszelki wdzięk upiększa,
Im dola moja sroższa mi macocha.

Mogłabyś wyrzec, zaniechawszy wzgardy;
— Jeślim ja dumna — może on być hardy,
Jeślim ja piękna — toż on słusznie kocha! —

Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronach autora: Francesco Petrarca i tłumacza: Felicjan Faleński.