Pieśni Petrarki/Sonet 24
<<< Dane tekstu >>> | |
Autor | |
Tytuł | Pieśni Petrarki |
Wydawca | nakładem tłumacza |
Data wyd. | 1881 |
Druk | Józef Sikorski |
Miejsce wyd. | Warszawa |
Tłumacz | Felicjan Faleński |
Źródło | Skany na commons |
Indeks stron |
Napisany w czasie, kiedy się Laura śmiertelnie rozniemogła. Poeta, w przewidzeniu dla niej Chwały niebieskiej najwyższej, mniema: że duch jej nie zatrzyma się na żadnej po drodze planecie. W tym względzie rozumuje stosownie do pojęć astronomicznych tamtoczesnych, które idąc za Ptolomeuszem, mieściły ziemię w samym środku systematu planetarnego, dalej zaś przypuszczały następny porządek: Księżyc, Merkurego, Wenus, Słońce, Marsa, Jowisza i wreszcie Saturna. Dalej istniała już tylko sfera gwiazd stałych. Jej wdzięczna dusza, która tak bezwiednie |