Pieśni Petrarki/Sonet 246

<<< Dane tekstu >>>
Autor Francesco Petrarca
Tytuł Pieśni Petrarki
Wydawca nakładem tłumacza
Data wyd. 1881
Druk Józef Sikorski
Miejsce wyd. Warszawa
Tłumacz Felicjan Faleński
Źródło Skany na commons
Indeks stron
Sonet 246.
Do nieżyjącego już Sennuccia del Bene.

Sennuccio! w smutnej tyś mię samotności
Odbiegł, a jednak duch się mój nie sroma
Radosnej myśli: żeś tu nie był doma —
I że się w Niebo wzbiłeś jak najprościej!
Teraz oglądasz, tam, gdzie duch twój gości.
Gwiazd błędne szlaki nad bieguny dwoma —

I wiedzę naszą, ile jest znikoma —
I jak ja jestem smutny z twej radości!
Błagam cię, w trzeciej racz pozdrowić sferze[1]:
Mistrza Dantego, Cino i Guittona,
I Franceschina zresztą towarzyszy.
Mojej zaś Pani powiedz: żem jej szczerze
Oddany zawsze — gdyż myśl udręczona
Nią tylko żyje, wśród odludnej ciszy! —







  1. To jest w okręgu Wenery. — Cino da Pistoja, słynny poeta, współczesny Petrarce, — Guittone d’Arezzo, podobnież poeta żyjący na początku XIII-go wieku, — Franceschino degli Albizzi, krewny Sennuccia i przyjaciel Petrarki.





Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronach autora: Francesco Petrarca i tłumacza: Felicjan Faleński.