Pieśni Petrarki/Sonet 296

	<<< Dane tekstu >>>
Autor	Francesco Petrarca
Tytuł	Pieśni Petrarki
Wydawca	nakładem tłumacza
Data wyd.	1881
Druk	Józef Sikorski
Miejsce wyd.	Warszawa
Tłumacz	Felicjan Faleński
Źródło	Skany na commons
	Indeks stron

›››

Sonet 296.

O lube! błogie duszy mojej wiano,
Które Bóg z ziemi wziąwszy, w Niebie chowa —
Lauro! O jakżeś zgubić mię gotowa,
Mogąc mi życie krzepić wrażeń zmianą!
Niechbyś mi we śnie twarz twą ukochaną
Objawić chciała, jasnem światłem płowa —
Nieciłbym choć z ust twych pociech słyszał słowa...
Co? Czyżby w niebie obojętność znano,
Przez którą u nas chłodne serce czyje
Nieraz tak chciwie cudzą męką żyje,
Że aż wytrwałe zwalcza tem kochanie?

O! zstąp ty do mnie z pośród Niebian rzeszy!
Ty jedna ból mój uśpić jesteś w stanie —
Zjaw się! Twój luby niech mię cień pocieszy! —

Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronach autora: Francesco Petrarca i tłumacza: Felicjan Faleński.