Pieśni Petrarki/Sonet 301

	<<< Dane tekstu >>>
Autor	Francesco Petrarca
Tytuł	Pieśni Petrarki
Wydawca	nakładem tłumacza
Data wyd.	1881
Druk	Józef Sikorski
Miejsce wyd.	Warszawa
Tłumacz	Felicjan Faleński
Źródło	Skany na commons
	Indeks stron

›››

Sonet 301.

Miłość i boleść mocniej niż należy
Skusiła moją skarg niesytą mowę.
Żem śmiał bezmyślnie słowo rzec grzechowe
O tej, co świętą w grób zstąpiła świeży.
Gdyżby mi raczej cieszyć się najszczerzej,
Że w Niebie ta jest, którą moją zowę —
Gdzie Bóg już zgodził przez wyroki owe
Ją oraz Miłość — błogich dwóch szermierzy.
Tą ja pociechą słodzę sobie dolę,
I niż ją widzieć na tym klęsk padole,
Raczej żyć bez niej sam, i umrzeć wolę!

Tam, dziwnie piękna, w duszy głąb zebrana,
Z lotnemi duchy gości, gnąc kolana
U stóp Wiecznego nas obojga Pana. —

Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronach autora: Francesco Petrarca i tłumacza: Felicjan Faleński.