[285]Sonet 303.
Ty, co w sług Pańskich najwierniejszych rzędzie
Spędziłaś godnie twój byt ziemski cały,
I dziś zasiadasz u Stolicy Chwały,
W blask zdobna, oraz w śniegi szat łabędzie!
O ty, nad którą niema i nie będzie!
W obliczu Tego, w którym zawsze miały
Orędownika czystych żądz zapały,
Usłysz gorącej wiary niej orędzie!
I wiedz: żem zawsze równem sercem ciebie
Czcił, czyś na ziemi była, czyś jest w Niebie —
Tylko w twych oczach znając dnia rozkosze!
Więc dziś — choć innej nie mam w tem zasługi
Prócz cnót nie moich — racz ubłagać, proszę,
Bym się mógł złączyć z tobą w czas nie długi! —
