[118]Sonet 49.
Do Laury.
Jeśliby Lauro wzgarda twa dotkliwa,
Czy to surowo — słodko — czy namiętnie —
Czy (jak to wiecznie rymem upamiętnię)
W jakibądź inny sposób, który zrywa
W miłości świętej spojone ogniwa,
Z mej piersi wziąść cię chciała, w której tętnie
Królujesz zdawna; — wtedy przyznam chętnie,
Że się tak stało, jako zwykle bywa,
Gdy krzew cudowny w płonnej sobie grzędzie
Przykrzy, i przeto wcześnie trzeba będzie
Radzić, by ztamtąd indziej został wzięty.
Ale ponieważ los ci twój zabrania
Gdzie indziej mieszkać; — zamiast więc kochania,
Miej dla mnie pani choć mniej silne wstręty. —
