[118]Sonet 50.
Niestety! jakżem działał nieroztropnie
W dniu, w którym Amor, w pierś mi dawszy ranę,
W ziemię mi członki wdeptał popętane,
Na swej stolicy górne dążąc stopnie!
Czyż mogłem sądzić, że swej zemsty dopnie?
Lub że bezbronnym w moc mu się dostanę?
Lecz słusznie cierpię twardą losów zmianę —
Pocom swym siłom ufał zbyt pochopnie?
Próżno z Mocarzem takim grać w rycerza!
Czy jednak wróg mój na tem poprzestanie —
Czy jeszcze srożej pastwić się zamierza?
Już nie o litość, mój zwycięzki panie
Błagam cię! — tylko, gdy ci z tego chwała,
Niechby i Laura swój w tem udział miała! —
