<<< Dane tekstu >>>
Autor Francesco Petrarca
Tytuł Pieśni Petrarki
Wydawca nakładem tłumacza
Data wyd. 1881
Druk Józef Sikorski
Miejsce wyd. Warszawa
Tłumacz Felicjan Faleński
Źródło Skany na commons
Indeks stron
Sonet 60.

Tak mię do ziemi stary ów przygniata
Win moich ciężar, że raz strach mię przejmie:
Czym ja przypadkiem nie jest już w rozejmie
Z tym, przez którego wieczna jest zatrata.
W sam czas, na szczęście, Pan mię mój, jak brata,
Do łona swego wzywać jął uprzejmie —
Cóż, gdy Go znagła oczom mym odejmie
Rażąca wszelki wzrok promienna szata!
Głos jeszcze tylko brzmi w błękitnej głębi:
— O! do mnie smutni lub strudzeni w drodze,
A ja pocieszę was, a ja ochłodzę! —
Gdyby mej duszy dano lot gołębi
Zrządzeniem Łaski lub Miłości jakiej —
Ku Panubym się wzbił w nadziemskie szlaki! —





Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronach autora: Francesco Petrarca i tłumacza: Felicjan Faleński.