Pożegnanie Klefta
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Pożegnanie Klefta |
| Pochodzenie | Poezye Alexandra Chodźki |
| Data wyd. | 1833 |
| Druk | Nowa Drukarnia Pompejusza i Spółki |
| Miejsce wyd. | Poznań |
| Tłumacz | Aleksander Chodźko |
| Pochodzenie oryginalne | Chants populaires de la Grèce moderne |
| Źródło | Skany na Commons |
| Inne | Pobierz jako: EPUB  • PDF  • MOBI  Cały zbiór |
| Indeks stron | |
POŻEGNANIE KLEFTA.
(Τελευταῖος ἀποχαιρετισμὀς τοῦ Κλεφτου.)
Kleft raniony śmiertelnie, przychodzi s towarzyszem nad brzeg potoku i nieczując już w sobie siły dostatecznéj do przepłynienia go, daje towarzyszowi ostatnie zlecenia.
„Bądź zdrów! płyń błogi do drugiego brzegu.
Twém wiosłem ręka, twoim stérem szyja,
Twoją łodzią pierś; gdy święta Marija
I Chrystus w trudnym wspomogą cię biegu,
Gdy cało staniesz, gdzie nasz smug roskwita
I gdzieśmy ja, ty i Tombra i Flora,
Dwie tłuste sarny piekli zawczora;
Gdy który z naszych o mnie się zapyta,
Nie mów o moich ranach, o mym zgonie,
Powiedz im tylko, że gdzieś w cudzéj stronie,
Gdzieś za górami, gdzieś za morzami,
Poiąiem żonę, niechcąc żyć z wami,
Zimną, ponurą, ale nie płochą;
Że mi kamienie odtąd szwagrami,
Że mi surowa ziemia macochą“
