Poezje (Szewczenko, 1936)/Przedmowa
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Poezje |
| Wydawca | Ukraiński Instytut Naukowy |
| Data wyd. | 1936 |
| Druk | Druk B-ci Drapczyńskich |
| Miejsce wyd. | Warszawa |
| Ilustrator | Taras Szewczenko |
| Źródło | Skany na Commons |
| Inne | Cały wybór |
| Indeks stron | |
Dnia 11 marca 1935 roku upływa 75 lat od dnia śmierci Tarasa Szewczenki.
W dziejach narodu ukraińskiego jest to postać niewątpliwie największa. Genjalny wieszcz narodowy odczul i wyśpiewał wszystkie bóle i krzywdy swego ujarzmionego narodu i płomiennem słowem powołał naród ten z upadku do walki o lepszą przyszłość. Sprawuje więc dotąd w narodzie swym rządy dusz jako wódz ideowy i sędzia sumienia narodowego.
To też wielkie dzieło poety zwalczane było przez siły wrogie tak za jego życia, jak i po śmierci: martyrologja Jego utworów była niejako powtórzeniem losów Jego męczeńskiego żywota. Należyte zrozumienie ideałów narodu ukraińskiego bez poznania twórczości oraz roli dziejowej Szewczenki nie jest możliwe.
Aczkolwiek dzieła jego, tłumaczone na blisko 30 języków, znalazły również wielu tłumaczy polskich, nie miały one jednak należytego rozpowszechnienia, te zaś przekłady, które się ukazywały, nie posiadają większej wartości artystycznej. Przytem na język polski nie były dotychczas przełożone niektóre utwory o szczególnem znaczeniu ideologicznem. Skłoniło to Ukraiński Instytut Naukowy do wydania możliwie obszernego wyboru poezyj Szewczenki w przekładach poetów współczesnych.
Inicjatywa ta spotkała się ze zrozumieniem i żywym oddźwiękiem ze strony poetów-tłumaczy. Podjęli się przekładów dla wydania niniejszego: Marja Bieńkowska, Konstanty Dumański, Tadeusz Hollender, Jarosław Iwaszkiewicz, Czesław Jastrzębiec-Kozłowski, Bohdan Łepki, Józef Łobodowski, Włodzimierz Słobodnik i Kazimierz Wierzyński.
Pozatem zamieszczone zostały w liczbie sześciu przekłady autorów już nieżyjących (L. Sowiński, A. J. Gorzałczyński) oraz tych z pośród żyjących, ktérzy przekładali Szewczenkę już dawniej (Z. Wojnarowska, B. Żyranik).
Wybór niniejszy[1] obejmuje niemal połowę spuścizny poetyckiej Szewczenki, mianowicie 101 utworów w 106 przekładach; w tem 100 zostały wykonane specjalnie dla tego wydania. Po raz pierwszy ukazuje się w przekładzie na język polski 48 utworów, w tej liczbie rzeczy o wielkiej wartości ideologicznej, jak np. „Epistoła do rodaków“, „Sen“ 1844 r., „Wielki Loch“, „Neofici“ i inne.
Komentarze i przypiski redaktora dostosowane są do potrzeb czytelnika polskiego, który może napotkać na trudności w zrozumieniu niektórych utworów.
Specjalnie zebrana i po raz pierwszy szczegółowo opracowana bibljografja dotychczasowych przekładów z Szewczenki na język polski jest wynikiem pracy Wł. Doroszenki i B. Łepkiego. Uzupełnił ją i zredagował P. Zajcew przy współpracy I. Dubickiego, B. Romaneńczuka oraz I. Sojki.
Dzięki szczególnej uprzejmości Dyrekcji Muzeum Narodowego w Warszawie książkę tę ozdabia reprodukowany poraź pierwszy minjaturowy portret L. Szewczenki pendzla Karola Schreinzera. Portret ten posiada wielką wartość artystyczną oraz dokumentalną.
- ↑
Z uwagi na to, iż nie wszystkie tłumaczenia są w chwili obecnej w Domenie Publicznej, na Wikiźródłach udostępniono tylko część powyższego wyboru.
