[51]
PONTE DEI SOSPIRI.
(Most westchnień).
Marmur, pałace... Nic nie zakłóca
Ciszy — śpią fale i morskie wiry...
Na brzeg sąsiedni swój łuk przerzuca
Ponte dei sospiri.
Kto tutaj wkroczył, ten wiedział o tem,
Że wkrótce zmilknie dźwięk jego liry,
O, bo nie przejdzie nikt już z powrotem
Ponte dei sospiri.
Nam wiecznie wrzało srogich walk morze,
Mroczały wiecznie nieba szafiry
I było dla nas życia bezdroże
Ponte dei sospiri.
W pałacu-ś zrodzon, czy w prostej chacie,
Ranią cię osty, kolce czy zwiry,
[52]
Wiecznie na drodze przed tobą, bracie,
Ponte dei sospiri.
Cel twego bytu to głąb otchłani,
Czarnej dla ciebie jak grób i kiry.
Tu śmierć cię wiedzie przez most przystani.
Ponte dei sospiri.
Gdy duch twój cele istnienia bada,
Gdy morza zwątpień szarpią cię wiry,
W nieznaną wieczność z tobą zapada
Ponte dei sospiri.