Słownik etymologiczny języka polskiego/tryny

tryny, ‘opiłki’, i trzyny, ‘mierzwa’, należą do pnia try- i trzy- (wkońcu od trę, p. trzeć), por. grec. tryō, ‘trawię’, trōō, ‘ranię’, lit. trinti, ‘trzeć’, prus. trinie, ‘grozi’; tu należy prasłowiańska tryzna albo trizna, to samo co strawa, ‘uroczystość pogrzebowa’, gdzie trawiono dostatki zmarłego, por. trawa i truć; tu należy trwonić (może i trwoga i trzymać), wkońcu i otręby, od ocierania nazwane. [1]

<<< Dane tekstu >>>
Autor Aleksander Brückner
Tytuł Słownik etymologiczny języka polskiego
Wydawca Krakowska Spółka Wydawnicza
Data wyd. 1927
Miejsce wyd. Kraków
Źródło Skany na Commons
Indeks stron

tryny, ‘opiłki’, od trzeć (p.); trynić się, nowe tryndać się, ‘włóczyć się’, tryndalski.





  1. Przypis własny Wikiźródeł Fragment ten pochodzi z Dodatku dołączonego do Słownika.