Smierć

<<< Dane tekstu >>>
Autor	Aleksander Fredro
Tytuł	Smierć
Pochodzenie	Nieznany zbiór poezyj
Wydawca	Towarzystwo Miłośników Książki
Data wyd.	1929
Druk	W. L. Anczyc i Spółka
Miejsce wyd.	Kraków
Źródło	Skany na Commons
Inne	Pobierz jako: EPUB  • PDF  • MOBI  Cały zbiór Pobierz jako: EPUB  • PDF  • MOBI
Indeks stron

›››

[45]

XI

SMIERĆ

Smierć ciérpień kres ostatni! — Czemuż się iéy lękasz? —
Włos powstał, usta sniade, zimna twarz blednieie...
 Wzrok błądzi, drętwieie...
 Drzysz, słabniesz, uklękasz!

Smierć ciérpień kres ostatni, iakby snu powienie,        5
Co przynosi spoczynek strudzonemu ciału,
 Lekko i pomału,
 Skończy twe strapienie. —

— Wieczność straszna! nieznany iéy wyrok dla Człeka;
Żadna ludzka potęga téy prawdy niewzruszy,        10
 Dusza mówi duszy
 Że wieczność ią czeka. — ^[1]

— Wszechmocny! Sprawiedliwy! Bóg ciebie osądzi, ^[2]
W miarę prawéy wartości, gdyż pozor niezwodzi,
 Skarze lub nagrodzi —        15
 Bóg, ieden niebłądzi!

Iedyném dobrem, cnota i sumienie czyste,
Kto go ciągle zachował, pierwszéy umiał użyć,
 Ach możeż zasłużyć
 Na kary wieczyste! —        20

Nadzieia skarb Niesczęsnych, drogi choć niestały
Dla ciebie iuż zniknęła, wspominasz ią w trwodze,
 I tylko w twéy drodze,
 Ciérpienia zostały.

[46]

Smierć ciérpień kres ostatni, smiało w nią poziéray,        25
Pełen ufności w Bogu, w życiu niesczęśliwém,
 Lecz w życiu cnotliwém,
 Spokoynie umieray.^[1]

Smierć przyiemna Niesczęsnym w różanéy koronie,
W ciemnym zapomnień zdroiu gasząc twe katusze,        30
 Lekko złoży duszę
 Na wieczności łonie.

1. XI. Ww. 5 — 12 i 23 — 28 przekreślone w rkp. ołówkiem.
2. Wszechmocny: [Bóg Ieden].

Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronie autora: Aleksander Fredro.