Wikiźródła

Strona:Biblia Gdańska wyd.1840.pdf/1096

Ta strona została przepisana.
Ewangielia według Swiętego Iana.
ROZDZIAŁ I.
 I. Swiadectwo świętego Iana Ewangielisty 1 — 14. II. i Iana Chrziciela o Chrystusie Panu, gdzie i o legacyi Księży Ieruzalemskich do Iana S. 15 — 36. III. i o powołaniu niektórych osób na urząd Apostolski wzmianka się dzieie 37 — 51.

Na początku było[1] Słowo, a ono Słowo było u Boga, a Bogiem było ono Słowo.
 2. To było na początku u Boga.[2]
 3. Wszystkie rzeczy[3] przez nie się stały, a bez niego nic się nie stało, co się stało.
 4. W niém[4] był żywot, a żywot[5] był oną światłością ludzką.
 5. A ta światłość w ciemnościach świeci, a ciemności iéy nie ogarnęły.
 6. Był człowiek posłany[6] od Boga, któremu imię było Ian.
 7. Ten przyszedł na świadectwo, aby świadczył o téy światłości, aby przezeń wszyscy uwierzyli.
 8. Nie byłci on tą światłością, ale przyszedł, aby świadczył o téy światłości.
 9. Tenci był tą prawdziwą[7] światłością, która oświeca każdego człowieka, przychodzącego na świat.
 10. Na świecie był, a świat przezeń[8] uczyniony iest; ale go świat nie poznał.
 11. Do swéy własności przyszedł, ale go własni iego nieprzyięli.
 12. Lecz którzy go kolwiek przyięli, dał im tę moc, aby się[9] stali synami Bożymi, to iest, tym, którzy wierzą w imię iego.
 13. Którzy nie z krwi, ani z woli ciała, ani z woli męża, ale z Boga narodzeni są.
 14. A to Słowo ciałem się[10] stało, i mieszkało między nami, (i widzieliśmy[11] chwałę iego, chwałę iako iednorodzonego od oyca,) pełne łaski[12] i prawdy.]
 II. 15. Ian[13] świadczył o nim, i wołał, mówiąc: Tenci był, o którymem powiadał: Który po mnie przyszedłszy, uprzedził mię; bo pierwéy był niż ia.
 16. A z pełności iego myśmy wszyscy[14] wzięli, i łaskę za łaskę.
 17. Albowiem zakon[15] przez Moyżesza iest dany, a łaska i prawda przez Iezusa Chrystusa stała się.
 18. Boga nikt[16] nigdy nie widział, on iednorodzony syn, który iest w łonie oycowskiém, ten nam[17] opowiedział.
 19. A toć iest[18] świadectwo Ianowe, gdy posłali Żydzi z Ieruzalemu Kapłany i Lewity, aby go pytali: Ty ktoś iest?
 20. I wyznał a nie zaprzał, a wyznał, żem ia nie[19] iest Chrystus.
 21. I pytali go: Cóżeś tedy? Eliażeś ty? A on rzekł: Nie iestem. A oni: Prorokiemeś ty? i odpowiedział: Nie iestem.
 22. Rzekli mu tedy? Któżeś iest, żebyśmy odpowiedź dali tym, którzy nas posłali? Cóż wżdy powiadasz o sobie?
 23. Rzekł: Iam jest głos[20] wołaiącego na puszczy; prostuycie drogę Pańską, iako powiedział Izaiasz Prorok.
 24. A ci, którzy byli posłani, byli z Faryzeuszów.
 25. I pytali go i rzekli mu: Czemuż tedy chrzcisz, ieźliżeś ty nie iest Chrystus, ani Eliasz, ani on Prorok?
 26. Odpowiedział im Ian, mówiąc: Iać chrzczę[21] wodą; ale w pośrzodku was stoi, którego wy nie znacie.

 27. Tenci iest, który po mnie przyszedłszy, uprzedził mię, któremum ia nie iest godzien, żebym rozwiązał rzemyk obuwia iego.

  1. ↑ 1 Ian. 1, 1.
  2. ↑ Ian. 17, 5.
  3. ↑ Ps. 33, 6.
  4. ↑ Ian. 5, 26.
  5. ↑ Ian. 8, 12.
  6. ↑ Matt. 3, 1.
  7. ↑ Ian. 9, 5.
  8. ↑ Żyd. 1, 2. r. 11, 3.
  9. ↑ Rzym. 8, 15. Gal. 3, 26.
  10. ↑ Izai. 7, 14. Matt. 1, 16.
  11. ↑ 2 Piotr. 1, 7.
  12. ↑ Kolos. 1, 19.
  13. ↑ Matt. 3, 11.
  14. ↑ Kol. 2, 9. 10.
  15. ↑ 2 Moy. 20, 2. 3.
  16. ↑ 1 Tym. 6, 16.
  17. ↑ Matt. 11, 27.
  18. ↑ Ian. 5, 33.
  19. ↑ Ian. 3, 28. Dzie. 13, 25.
  20. ↑ Izai. 40, 3. Matt. 3, 3. Mark. 1, 3.
  21. ↑ Matt. 3, 11. Mark. 1, 8. Łuk. 3, 16. Dzie. 1, 5.
Źródło: „https://pl.wikisource.org/w/index.php?title=Strona:Biblia_Gdańska_wyd.1840.pdf/1096&oldid=2775576”