nisz mnie, i ziemi, w któréjeś przebywał przychodniem. [1]
24. I rzekł Abraham: Ja przysięgę.
25. I strofował Abimelecha o studnią wody, którą gwałtem odjęli byli słudzy jego.
26. I odpowiedział Abimelech: Nie wiedziałem, ktoby to uczynił: nawet i tyś mi nie oznajmił, i jam nie słyszał o tem, dopiéro dziś.
27. Nabrał tedy Abraham owiec i wołów i dał Abimelechowi, i uczynili oba przymierze.
28. I postawił Abraham siedmioro owiec z trzody osobno.
29. Któremu rzekł Abimelech: Na co to siedmioro owiec, któreś postawił osobno?
30. A on: Siedmioro, prawi, owiec weźmiesz z ręki mojéj, aby mi były na świadectwo, żem ja wykopał tę studnią.
31. I dlatego nazwano miejsce ono Bersabee: iż tam oba przysięgli.
32. I weszli w przymierze o studnią przysięgi.
33. I wstał Abimelech, i Phikol, Hetman wojska jego, i wrócili się do ziemie Palestyńskiéj. A Abraham nasadził gaj w Bersabei, i wzywał tam imienia Pana, Boga wiecznego.
34. I był obywatelem ziemie Palestyńskiéj przez wiele czasów.
Co gdy się stało, kusił Bóg Abrahama, i rzekł do niego: Abrahamie, Abrahamie! A on odpowiedział: Owom ja. [2]
2. Rzekł mu: Weźmij syna twego jednorodzonego, którego miłujesz, Izaaka, a idź do ziemie Widzenia: i tam go ofiarujesz na całopalenie, na jednéj górze, którą ukażę tobie.
3. Abraham tedy wstawszy w nocy, osiodłał osła swego: wziąwszy z sobą dwu młodzieńców, i Izaaka syna swego: a narąbawszy drew do całopalenia, szedł na miejsce, na które mu Bóg rozkazał.
4. A dnia trzeciego, podniósłszy oczy, ujrzał miejsce z daleka:
5. I rzekł do sług swoich: poczekajcie tu z osłem: a ja z dziecięciem aż do onąd pośpieszywszy, skoro uczynimy pokłon, wrócimy się do was.
6. Nabrał téż drew całopalenia, i włożył na Izaaka, syna swego, a sam niósł w rękach ogień i miecz. A gdy obaj szli pospołu,
7. Rzekł Izaak ojcu swemu: Ojcze mój! A on odpowiedział: Czego chcesz synu? Oto, prawi, ogień i drwa, a gdzież ofiara całopalenia?
8. A Abraham rzekł: Bóg opatrzy sobie ofiarę całopalenia, synu mój. Szli tedy pospołu.
9. I przyszli na miejsce, które mu ukazał Bóg, na którem zbudował ołtarz, i ułożył drwa na nim: a związawszy Izaaka syna swego, włożył go na ołtarz na stós drew.
10. I wyciągnął rękę i porwał miecz, aby ofiarował syna swego. [3]
11. A oto Aniół Pański z nieba zawołał mówiąc: Abrahamie, Abrahamie! Który odpowiedział: Owom ja.
12. I rzekł mu: Nie ściągaj ręki twéj na dziecię, ani czyń najmniéj: terazem doznał, że się boisz Boga, i nie sfolgowałeś jedynemu synowi twemu dla mnie.
13. Podniósł Abraham oczy swoje, i ujrzał za sobą barana, a on uwiązł za rogi w cierniu: którego wziąwszy ofiarował całopalenie miasto syna.
14. I nazwał imię miejsca onego: Pan widzi. Ztądże aż po dziś dzień zowią: Na górze Pan ujrzy. [4]
15. I zawołał Aniół Pański Abrahama powtóre z nieba, mówiąc:
16. Przez mię samego przysiągłem, mówi Pan: Ponieważeś uczynił tę rzecz, a nie sfolgowałeś synowi twemu jednorodzonemu dla mnie: [5]
17. Błogosławić ci będę i rozmnożę nasienie twoje jako gwiazdy niebieskie, i jako piasek, który jest na brzegu morskim: posiędzie nasienie twoje brony nieprzyjaciół swoich.
18. I błogosławione będą w nasieniu twojem wszystkie narody ziemie, żeś był posłuszny głosu mego. [6]
19. I wrócił się Abraham do sług swoich, i przyszli pospołu do Bersabei, i mieszkał tam. [7]
- ↑ Wyżéj 20, 13.
- ↑ Żyd. 11, 17.
- ↑ Iac. 2, 21.
- ↑ Wyżéj v.8.
- ↑ Psal. 104, 9. Luc. 1, 73. Eccl. 44, 21. (
Błąd w druku; odsyłacz do Księgi Mądrości Syracha, nie występującej w tym wydaniu Biblii.) Żyd. 6, 13.
- ↑ Wyżéj 12, 3. — 18, 18.
- ↑ Niżéj 26, 4.
