nicę i najął ją oraczom, a sam odjechał precz na długi czas. [1]
10. A swego czasu posłał do oraczów sługę, aby mu dali z owocu winnice, którzy ubiwszy go, odesłali z niszczem.
11. I przecię posłał sługę drugiego. A oni i tego ubiwszy i zesromociwszy, odesłali z niszczem.
12. I posłał jeszcze trzeciego, którzy i tego zraniwszy, wyrzucili.
13. I rzekł Pan winnice: Co uczynię? Poślę syna mego miłego: podobno ujrzawszy tego, obawiać się będą.
14. Którego ujrzawszy oracze, myślili sami w sobie, rzekąc: Tenci jest dziedzic: zabijmy go, aby dziedzictwo nam się dostało.
15. I wyrzuciwszy go z winnice, zabili. Cóż im tedy uczyni Pan winnice?
16. Przyjdzie a potraci oracze one, a da winnicę innym. Co usłyszawszy, rzekli mu: Nie daj tego Boże!
17. A on pojrzawszy na nie, rzekł: Cóż tedy jest to, co napisano? Kamień, który odrzucili budownicy, ten się stał głową węgła. [2]
18. Wszelki, który upadnie na ten kamień, stłucze się, a na kogoby upadł, skruszy go.
19. I starali się przedniejsi kapłani i Doktorowie targnąć się nań ręką onéj godziny, lecz się bali ludu; albowiem poznali, iż przeciw nim wyrzekł to podobieństwo.
20. A podstrzegając, posłali zdrajce, którzyby się zmyślali być sprawiedliwymi, aby go podchwycili w mowie, a podali go przełożeństwu i władzy starościnéj. [3]
21. I pytali go, mówiąc: Nauczycielu! wiemy, że dobrze mówisz i uczysz, ani się oglądasz na osobę; ale drogi Bożéj w prawdzie nauczasz.
22. Godzi się nam dać dań Cesarzowi, czyli nie?
23. Lecz obaczywszy zdradę ich, rzekł do nich: Co mię kusicie?
24. Ukażcie mi grosz, czyj ma obraz i napis? Odpowiedziawszy, rzekli mu: Cesarski.
25. I rzekł im: Oddajcież tedy, co jest Cesarskiego, Cesarzowi, a co jest Bożego, Bogu. [4]
26. I nie mogli naganić słowa jego przed ludem, a dziwując się odpowiedzi jego, umilkli.
27. A przystąpili niektórzy z Saduceuszów, którzy mówią, że niemasz zmartwychwstania, i spytali go, [5]
28. Mówiąc: Nauczycielu! Mojżesz nam napisał: Jeźliby czyj brat umarł, mając żonę, a tenby był bez dziatek, aby ją wziął brat jego za żonę, a wzbudził nasienie bratu swemu. [6]
29. Było tedy siedm braciéj, a pierwszy pojął żonę i umarł bez dziatek.
30. I pojął ją wtóry, i ten umarł bez syna.
31. I trzeci ją pojął, także i wszyscy siedm, a nie zostawili nasienia, i pomarli.
32. Po wszystkich téż umarła i niewiasta.
33. W zmartwychwstanie tedy którego z nich będzie żoną; ponieważ siedm mieli ją za żonę.
34. I rzekł im Jezus: Synowie tego wieku żenią się i za mąż idą;
35. Lecz oni, którzy godni będą miani wieku onego i powstania od umarłych, ani pójdą za mąż, ani żon pójmować będą.
36. Umrzeć bowiem więcéj nie będą mogli; bo są równi Aniołom i są synami Bożymi, będąc synami zmartwychwstania.
37. A iż umarli zmartwychwstawają, i Mojżesz pokazał u krza, jako zowie Pana, Bogiem Abrahamowym i Bogiem Izaakowym i Bogiem Jakóbowym. [7]
38. A Bóg nie jestci umarłych, ale żywych; bo jemu wszyscy żywią.
39. A niektórzy z Doktorów odpowiadając, rzekli mu: Nauczycielu! dobrześ powiedział.
40. I nie śmieli go dalej niocz pytać.
41. I rzekł do nich: Jakóż powiadają, żeby Chrystus był synem Dawidowym ?
42. A sam Dawid powiada w księgach Psalmów: Rzekł Pan Panu mojemu: Siądź po prawicy mojéj, [8]
- ↑ Matth. 21, 33. Marc. 12, 1. Isai. 5, 1. Jer. 2, 21.
- ↑ Psal. 127, 21. Dzie. 4, 11 Rzym 9, 33. 1. Piotr. 2, 8. Isai. 8, 14. Matth. 21, 42.
- ↑ Matth. 22, 15. Marc. 12, 13.
- ↑ Rzym. 13, 7.
- ↑ Matth. 22, 23. Marc. 12, 18.
- ↑ Deut. 25, 5.
- ↑ Exod. 3, 6. Matth. 22, 32. Marc. 12, 26.
- ↑ Matth. 22, 44. Marc. 12, 26. Psal. 109, 1.
