Szkicownik poetycki/24
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Szkicownik poetycki |
| Wydawca | J. Mortkowicz |
| Data wyd. | 1939 |
| Druk | Drukarnia Naukowa T-wa Wydawniczego |
| Miejsce wyd. | Warszawa |
| Źródło | Skany na Commons |
| Inne | Cały zbiór |
| Indeks stron | |
Znam pewną sławę dyskretną, która najlepiej przystoi kobiecie pięknej i kochanej.
Trafia się na nią, przeglądając katalogi firm ogrodniczych. Urocze żony, piękne narzeczone, może dziś już nieżyjące — zakwitają imionami i nazwiskami swojemi wśród fotografij roślin.
Edith Alston: Chryzantema. „Biała, przecudna” — głosi cennik.
Widzę ją, tę białolicą Angielkę, spokojnie przekwitającą w domowem zaciszu, oddającą piękno swoje rodzinie i w nagrodę otrzymującą od męża-hodowcy ten biały madrygał, tę długowieczność nowej odmiany kwiatowej.
Zmuszono mnie do myślenia o niej, Edith, nieznanej piękności białej rasy i o miłości, którą wzbudziła, która ją uwieczniła.
Marga Sacher: niezapominajka. „Niska, ciemnoniebieska, nadzwyczaj obficie kwitnąca odmiana, o zwartym wzroście i dużym kwiecie. Przyjmuje się łatwo na każdym gruncie”.
A więc Marga, młoda Niemka, była to dziewczyna o łatwym charakterze, zgodna, niskiego raczej wzrostu, zwarta w sobie i silna, o wielkich, granatowych oczach. Kwitła obficie tam, gdzie żyła i kochała, pełna szczerej wesołości. Kochana nad wszystko i podziwiana przez najbliższych, została mianowana niezapominajką; pamięć jej żyje dalej w tym kurhanku kwiatowej grzędy.
Jeśli już nie żyje, ma coroczne swoje epitafjum błękitne.
Piękna, niewinna sława.
