Upał (Negri, 1901)

<<< Dane tekstu >>>
Autor Ada Negri
Tytuł Upał
Pochodzenie tomik Niedola
ze zbioru Niedola. Burze
Wydawca nakładem Bronisława Natansona
Data wyd. 1901
Druk W. L. Anczyc i sp.
Miejsce wyd. Warszawa
Tłumacz Maria Konopnicka
Źródło Skan na Commons
Inne Pobierz jako: EPUB  • PDF  • MOBI 
Cały zbiór
Pobierz jako: EPUB  • PDF  • MOBI 
Indeks stron

UPAŁ.

Stoi słońce i powietrze
Atomami mżące złota.
Kraj — pustynia nieruchoma,
W ogniu, w pyle gorejąca...
Jak wąż syczy w żarach słońca
Spiekota.

Upał martwy i bezwładny,
Jak ołowiu cięży bryła.
Pęka z strasznej suszy ziemia,
Leżąc smutna i omdlała,
Jak przerażająco biała
Mogiła.

Spokój. Senna i dziewicza
Róża, kielich swój otwiera,
Żądzą miłości trawiona,
I chyli go w żarach słońca,
I cała omdlewająca
Umiera.

Dżdżu woła, przyzywa rosy
Ta agonia wszelkiej duszy!
Pocałunku chce ochłody,
Chce choć kropli z szczęścia zdroju,
Dla samotnych w życia znoju
Serc — w suszy...

Darmo! Wszystko pała, gore,
Żarem śmierci tchnie pożoga,
A w straszliwym majestacie,
Nad polami zetlałemi
Uroczysty, cięży ziemi
Tron Boga!




Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronach autora: Ada Negri i tłumacza: Maria Konopnicka.