W dzień Bożego narodzenia, weseli (1904)
<<< Dane tekstu >>> | |
Tytuł | W dzień Bożego narodzenia, weseli |
Pochodzenie | Kantyczki. Kolędy i pastorałki w czasie Świąt Bożego Narodzenia po domach śpiewane z dodatkiem pieśni przygodnych w ciągu roku używanych |
Redaktor | Karol Miarka |
Wydawca | Karol Miarka |
Data wyd. | 1904 |
Miejsce wyd. | Mikołów — Warszawa |
Źródło | Skany na Commons |
Inne | Cały dział II |
Indeks stron |
W dzień Bożego narodzenia, weseli ludzie, błogo im będzie; * Chwałę Bogu wyśpiewują, * Wesoło wszędzie.
Anioł pasterzom zwiastował, że się narodził, nas uweselił; * Król Herod się zafrasował, * Dziatki pobić dał.
Bili, siekli, mordowali, srodzy katowie, właśni zbójcowie; * Krzyczą dziatki, płaczą matki, bardzo rzewliwie.
Od piersi ich wydzierali i rozcinali: Rycerze mali, * Z matkami się pożegnali, * Żal to nie mały.
Tam krwawe łzy wylewały płaczliwe matki, kiedy ich dziatki * Leżą, jakby barankowie, * Lub w polu snopki.
Ręce matki załamują, włosy targają, i omdlewają; * Niebo głosy przebijają, * Serdecznie łkają.
Rachel Pani tak rzeczona, pociechy nie ma, prawie umiera; * Patrzająca na swoje syny, * Często omdlewa.
O Herodzie! okrutniku, wielka to nowina, że tego Syna, * W Betleemie nie zabito; * Co za przyczyna?
Chciałeś trafić na Chrystusa, Syna Bożego; ale Go z tego * Nie wykorzenisz królestwa,* Boć niebo Jego.