[339]WIDZENIE W OBOZIE.
Spływa wdowia niewiasta czarno — noc w żałobie,
Królewska jej purpura srebrne gwiazdy roni;
Smętność myśli wyryta w ociężonej skroni,
Dech ma tak chłodny, cichy, jak letarniklatarnik w grobie.
Groźnie się czerni obóz, głos zataił w sobie,
Jak karawany duchów w zaklętej ustroni —
Dziko marzyć począłem wsparłszy się na broni,
O tryumfach i walki jutrzejszej sposobie.
Zbiegłem kraj po dwa morza, słyszę z zwycięstw brzmienia
Wschodzi Polska Jagiełłów w dziewiczej postaci;
A w tem jak byskawicebłyskawice, miecze katów świszczą,
[340]
Gromy, jęki, brzęk kajdan, i pobitych braci —
Głowy u nóg się toczą! — było to widzenie —
Ale widzenia wieszcze się nie ziszczą.
H. Kajsiewicz.
