Wszyscy prze niezgodę tracą świebodę

<<< Dane tekstu >>>
Autor Ezop
Tytuł Wszyscy prze niezgodę tracą świebodę
Pochodzenie Biernata z Lublina Ezop
Redaktor Ignacy Chrzanowski
Wydawca Akademia Umiejętności
Data wyd. 1910
Druk Drukarnia Uniwersytetu Jagiellońskiego
Miejsce wyd. Kraków
Tłumacz Biernat z Lublina
Źródło Skany na Commons
Inne Pobierz jako: EPUB  • PDF  • MOBI 

Cały zbiór

Indeks stron

184. Wszyscy prze niezgodę tracą świebodę.

Radziły ręce z nogami:
„Co ten brzuch czyni nad nami!
„Nie pracuje nic ani robi,
„Wszystki rzeczy sobie sobi,
„A zawżdy leży w pokoju,        5
„Nie zna zimna ani znoju;
„A cokolwiek wyrobimy,
„To im wszystko potrawimy.
„Ale co więc udziałajmy:

„Odtychmiast mu nic nie dajmy!        10
„Niechaj sie nauczy pościć
„Albo równo z nami robić!“
A więc tako udziałały,
Brzuchowi nic jeść nie dały.
On, gdy w sobie już nic nie miał,        15
Do ręku o pomoc wołał.
Ale ony nie słuchały,
O wołanie nic nie dbały;
On częste prośby powtarzał
Kiedy barzo od głodu mdlał.        20
A gdy ręce tak nie dbały,
Juże też samy truchlały:
W brzuchu było ciepła mało,
Żywota już ubywało.
Członki sie poczęły lękać,        25
Brzuchowi jeść chciały dawać;
Ale czasu zamieszkały,
Już były siły ustały.
Więc wszystko człowiecze ciało
Prze niezgodę jest zniszczało,        30
Iż członkowie wsporni byli,
Swego brzucha nie karmili.
Żadny w sobie nie ma dosyć,
A musi też z innymi być:
Rozumiejcie ludzkiej potrzebie,        35
A zwłaszcza kożdy dla sam siebie!









Romulus III, 16: Hervieux (II 221) Membra et venter. D (22) De membris et ventre H 197 Κοιλία ϰαὶ πόδες. St (163) De manibus et pedibus. C (105) O rukau, nohách a o břichu. — FE (19) O członkach człowieczych z żołądkiem, — Niemirycz (31) Członki i żołądek (L III, 2 Les membres et l’estomac). — Minasowicz (91) Członki i brzuch. — Jakubowski 46 Członki i żołądek (L j. w.). — Kniaźnin I, 1 Żołądek i członki. — por. Górecki (I, 231) Bajka o trzydziestu trzech członkach.


Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronach autorów: Ignacy Chrzanowski, Ezop i tłumacza: Biernat z Lublina.