Niewolej sie chronić

	<<< Dane tekstu >>>
Autor	Ezop
Tytuł	Niewolej sie chronić
Pochodzenie	Biernata z Lublina Ezop
Redaktor	Ignacy Chrzanowski
Wydawca	Akademia Umiejętności
Data wyd.	1910
Druk	Drukarnia Uniwersytetu Jagiellońskiego
Miejsce wyd.	Kraków
Tłumacz	Biernat z Lublina
Źródło	Skany na Commons
Inne	Pobierz jako: EPUB • PDF • MOBI ; Cały zbiór;
	Indeks stron

›››

[380]

183. Niewolej sie chronić.

Wilk ze psem w gaju sie zetkał
A wdzięcznie sie z nim przywitał;
A tamo jęli rozmawiać,
O swych żywociech powiadać.
Patrząc jeden na drugiego, 5
Rzekł wilk, widząc psa tłustego:
„Ba, bracie psie, gładką masz sierść:
„Musisz ty mieć dostatek jeść“.
Pies mu za ty słowa oddał:
„Bracie wilku, by to wiedział, 10

„Dobrzeć sie ten zawżdy miewa,
„Na kogo pan łaskaw bywa.
„W nocy na złodzieje szczekam,
„Szkody w domu nie dopuszczam;
„Tam legam na miękkiej słomie,        15
„Z panem mieszkam w jednym domie“.
Słysząc to, wilk ku psu rzecze:
„Masz czysty byt na tym świecie:
„Proszę, niechaj z tobą mieszkam,
„A wieczne towarzystwo mam“.        20
Pies rzekl: „Temumci ja też rad,
„Jednako ze mną będziesz jadł
„I pospołu takież legać,
„A otrzedzią domu strzegać“.
A gdy sie tako zwolili        25
A oba spolem chodzili,
Wilk psią szyję gołą uźrzał
A o to psa tako pytał:
„Bracie psie, co to więc działasz,
„Iż na szyi sierzci nie masz?“        30
On rzekł: „Wrzeciądz na niej miewam,
„Na każdy dzień na nim stawam.
„Ale też nie dbam nic o dzień,
„Kiedyżem w nocy świebodzien:
„Chodzę sobie, gdzie mi sie widzi,        35
„Kożdy sie mnie złodziej wstydzi“.
Rzekł wilk: „Wolę ja chudym być,
„Niż wrzeciądz na szyi nosić;
„Więc przeto, bych sie najadał,
„W takąbych sie niewolą dał?        40
„Bogatszyé jest wolny nędznik,
„Niżli bogaty niewolnik;

„Bowiem świebodny wszystko ma,
„Niewolny sam siebie strada,
„Miłaciem jest rzecz zwoleństwo, 45
„Nie ciężkie w nim i ubóstwo:
„Nic nie smakuje w niewoli,
„Kiedy wrzeciądz szyję goli.
„Nie dam ja swojej świebody
„Za miasta, ani za grody; 50
„Złoto mi jej nie przepłaci,
„To jest nieszczesny, kto ją straci“.

[382] Romulus III, 15: Hervieux (II, 220) Canis et lupus. D (32) De lupe et cane (Barlandus). Phaedrus III, 7 Lupus ad canem. St (161) De lupa et cane. C (104) O wlku a o psu. — FE (26) O psie z wilkiem. — Rej Zw. IV. 43 Miła rzecz swoboda. — Niemirycz (48 verso) Wilk i pies (L I, 5) Le loup et le chien). — Minasowicz (33) Szczęśliwszy jest ubogi wolny, niż niewolnik bogaty. Wilk i pies. — BWF (99) Pies i wilk. — BF 54 O wilku i psie. — Jakubowski 5 Wilk i brytan (L j. w.). — Kniaźnin I, 14 Wilk i brytan. — por. Krasicki PL (V, 80) Brytan w obroży. — Mickiewicz (151) Pies i wilk (L j. w.).

Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronach autorów: Ignacy Chrzanowski, Ezop i tłumacza: Biernat z Lublina.