Z „Wesela“
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Z „Wesela“ |
| Pochodzenie | Wiersze, fragmenty dramatyczne, uwagi |
| Redaktor | Wilhelm Feldman |
| Wydawca | nakładem rodziny |
| Data wyd. | 1910 |
| Druk | Drukarnia Uniwersytetu Jagiellońskiego |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Inne | Pobierz jako: EPUB  • PDF  • MOBI  Cały zbiór |
| Indeks stron | |
Ma ona też jakie wiano?
Nie wiem, czy ta co dostaną.
Czy on ją też bierze z czem?
Cy jo wim, cy jo wim.
Charakterystyczny rys,
przecie bo ta ma i coś.
Bidna mysz, a ma tyz.
Tęgie, prawda, lecz widzicie
ja se myślę rozmaicie —
że to, jak to, dziewka gładka,
gdzie jej tam ustrzeże matka.
Kaj chce ino, to se chodzi.
Zejdą się we dwoje młodzi.
Każden se do gustu bierze,
cóż to szkodzi, cóż to szkodzi.
Ależ być nie może, zgroza!
Przecie miłość, to rzecz boza,
cale nie inkso praktyka,
cózby była za podwika,
jakby się tak ciągle strzegła;
nika, nigdzie nie uległa.
Ach przed ślubem, to bez sromu.
Cichcem w domu, pokryjomu.
Co mówicie!
Jakze pocne,
kochanie to takie mocne.
Już z takiem kochaniem kwita.
Przecie pani som kobita
wiedzą, co się trafia ninie.
Chyba, że w waszej rodzinie.
I w nolepsy familije — —
No i cóż, radać panienka.
Tańce mi się podobają,
wszystko mi się spodobało.
He, heń, jesce pikniej bywało
dawno.
Dawno?
Nie wiem kiedy.
Dawno — to mi powiadano
i ja jeszcze, jak starzeje,
to mi się rok z rokiem widzi,
że to coraz lepiej widzę,
co tu było dawno, dawno,
com ani nie widzioł wprzódy,
to na starość mi to jawno.
To się wam tak marzy.
Ano!
Bywało, widzę wesela
suną się w rząd nad murawą
tędy, siędy, mina suta
a gro im inso muzyka
niż dzisiejsza, — staro nuta...
Pamiętacie?
Jak w rząd staną,
chłop kobicie rękę poda
i wiedzie ją w lewo, w prawo,
potem wiedzie dookoła
a inni rzędem, kolejką,
mina suta, krok umierny.
Jaki obraz dawny, wierny,
jak zaprószony gobelin,
z tą murawą, z tą kolejką.
W lewo, w prawo.
A rząd długi?
Długi, długi, straśnie długi,
długi, nie do skończoności,
żebym to pozbiroł nute...
— — — — — — — — — —
- ↑ Trzy te sceny, usunięte z edycyj „Wesela“, drukowanych za życia Poety, znalazły się w papierach pośmiertnych i — ogłoszone w „Krytyce“, (nr. I. z r. 1908) — figurują, jako dodatek w wydaniu „Wesela“ z r. 1908 (str. 227—230).
