Zbiór najważniejszych dokumentów do powstania państwa polskiego/Treść
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Zbiór najważniejszych dokumentów do powstania państwa polskiego |
| Wydawca | Księgarnia J. Czerneckiego |
| Data wyd. | 1920 |
| Druk | Drukarnia J. Czerneckiego w Krakowie |
| Miejsce wyd. | Kraków, Warszawa |
| Źródło | Skany na Commons |
| Inne | Cały tekst |
| Indeks stron | |
Dwa kierunki. — Odezwa Komisyi Tymczasowej Skonfederowanych Stronnictw Niepodległościowych z grudnia 1912 r.; jej memoryał dla londyńskiej konferencji ambasadorów. — Uchwały krakowskie z 16 sierpnia 1914 r.; odezwa Parlamentarna Koła Polskiego w Wiedniu; uchwały Sejmowego Koła Polskiego; odezwa do Legionów Polskich, kielecki rozkaz Józefa Piłsudskiego; odezwa warszawskiej Komisyi Skonfederowanych Stronnictw Niepodległościowych. — Organizacya legionów; rozwiązanie legionu wschodniego. — Odezwa Naczelnej Komendy wojsk austryacko-węgierskich po przekroczeniu granicy. — Odezwa Wielkiego Księcia Mikołaja. — Deklaracya posła Jarońskiego w Dumie rosyjskiej. — Deklaracya Meysztowicza w rosyjskiej Radzie Państwa. — Odezwa czterech stronnictw warszawskich. — Telegram do Wielkiego Księcia Mikołaja. — Komunikat stronnictw Narodowej Demokracyi i Polityki Realnej. — Odezwa Komitetu Narodowego Polskiego. — Goremykin o sprawie polskiej. — Emancyacya Naczelnego Komitetu Narodowego po zajęciu Warszawy; emancyacya Komitetu Naczelnego Zjednoczonych Stronnictw Niepodległościowych w Warszawie. — Bethmann Hollweg o kwestyi polskiej.— Stürmer i Sazonow o sprawie polskiej. — Dwie okupacye. — Powtórne oświadczenie Bethmanna Hollwega w kwestyi polskiej w kwietniu 1916 r. — Tisza i Apponyi w Sejmie węgierskim w kwestyi polskiej. — Deklaracya na otwarciu Rady Miejskiej w Warszawie. — Rosyjskie projekty autonomii dla Polski. — Memoryał Wielopolskiego i odpowiedź cara Mikołaja. — List otwarty Parczewskiego do Wielopolskiego i memoryał Erazma Piltza do Milukowa. — Rząd rosyjski odracza wydanie manifestu cesarskiego do Polaków.
Proklamacya dwu cesarzy z 5 listopada 1916 r. — Pismo odręczne cesarza austryackiego w sprawie wyodrębnienia Galicyi. — Odezwa jeneralnych gubernatorów w Lublinie i Warszawie w sprawie ochotniczego zgłaszania się do wojska. — Rozporządzenie jenerał-gubernatora warszawskiego, Beselera, o Radzie Stanu i Sejmie. — Dyplomatyczny protest rosyjskiego rządu przeciwko proklamacyi z 5 listopada. — Deklaracya Harusewicza imieniem polskiej grupy parlamentarnej w Dumie i oświadczenie Szebeki imieniem polskich członków Rady Państwa z powodu proklamacyi listopadowej. — Szczeglowitow i Protopopow o sprawie polskiej. — Komentarz kanclerza Bethmanna Hollwega do proklamacyi dwu cesarzy. — Protopopow i Trepow o kwestyi polskiej. — Protest lozański. — Uchwała Koła Międzypartyjnego w Warszawie wobec proklamacyi z 5 listopada. — Wielopolski o objaśnieniu cara Mikołaja II do rozkazu dziennego w sprawie Polski. — Rząd Kiereńskiego o kwestyi polskiej i stanowisko Anglii, Francyi i Włoch wobec tego oświadczenia. — Stanowisko Tymczasowej Rady Stanu wobec deklaracyi Kiereńskiego. — Koło Międzypartyjne w Warszawie o proklamacyi rządu Kiereńskiego. — Rozporządzenie o Tymczasowej Radzie Stanu w Królestwie Polskiem. — Orędzie Tymczasowej Rady Stanu do Narodu. — Najważniejsze prace Tymczasowej Rady Stanu; jej projekt tymczasowej organizacyi polskich naczelnych władz państwowych. — Przejęcie szkolnictwa i sądownictwa przez władze polskie. — Przysięga legionów polskich. — Aresztowanie Piłsudskiego i Sosnkowskiego. — Zastrzeżenie Tymczasowej Rady Stanu co do władzy nad wojskiem polskiem. — Beseler wydaje rozkaz odtransportowania legionów do Austryi. — Złożenie mandatów przez Tymczasową Radę Stanu. — Jenerał Beseler do Komisyi Likwidacyjnej Tymczasowej Rady Stanu. — Patent dwu cesarzy z 12 września 1917 r. o Radzie Regencyjnej i odezwy gubernatorów. — Przysięga Rady Regencyjnej. — Orędzie Rady Regencyjnej do Narodu Polskiego. — Rada Regencyjna do cesarza austryackiego i niemieckiego; odpowiedź cesarzy. — Gabinet Jana Kucharzewskiego. — Balfour w angielskiej Izbie Gmin o kwestyi polskiej. — Dekret Rady Regencyjnej o tymczasowej organizacyi władz naczelnych w Królestwie Polskiem. — Ustawa o Radzie Stanu Królestwa Polskiego. — Majowe uchwały wiedeńskiego Koła Polskiego i majowa rezolucya Polskiego Koła Sejmowego. — Zawiązanie Polskiego Komitetu Narodowego w Paryżu i uznanie go przez rządy państw zachodnich. — Dekret Poincaré’go o utworzeniu armii polskiej we Francyi. — Dekret o władzy P. Komitetu N. nad armią polską. — Tereszczenko o sprawie polskiej. — Odezwa pokojowa rosyjskiego rządu bolszewickiego. — Czernin w komisyi delegacyi węgierskiej o kwestyi polskiej. — Początek rokowań pokojowych w Brześciu Litewskim. — Podróż Rady Regencyjnej do Berlina i Wiednia. — Oświadczenie delegatów rządu sowietów o kwestyi polskiej w Brześciu Litewskim. — Rząd polski domaga się swoich przedstawicieli; zastrzeżenie jego na wypadek niedopuszczenia delegatów polskich. — Pokój brzeski z Ukrainą. — Dymisyq gabinetu Kucharzewskiego. — Orędzie Rady Regencyjnej z 13 lutego 1918 do Narodu Polskiego z powodu pokoju brzeskiego. — Deklaracya polskich posłów i polskich członków Izby panów w austryackiej Radzie Państwa; protesty posłów polskich w sejmie Rzeszy Niemieckiej i w sejmie pruskim. — Objaśnienia Kühlmanna i Czernina w sprawie pokoju z Ukrainą. — Austryacki premier Seidler o poprawkach traktatu brzeskiego. — „Matin” o tajnej klauzuli do traktatu brzeskiego w sprawie ukraińskiej prowincyi w Austryi. — Gabinet Jana Steczkowskiego. — Wybory do Rady Stanu. — Nota gabinetu Steczkowskiego do rządów państw centralnych. — Uchwała konferencyi wersalskiej w sprawie polskiej i stanowisko gabinetu Steczkowskiego wobec niej. — Odwrót Niemców z nad Marny. — Stuttgarcka mowa niemieckiego wicekanclerza Payera. — Austryacko-węgierska propozycya pokojowa z 15 września 1918 r. i odpowiedź rządu Stanów Zjednoczonych. — Sekretarz Stanu Hintze w głównej komisyi parlamentu niemieckiego o kwestyi polskiej. — Abolicya procesu przeciw legionistom w Marmarosz Szigeth. — Kapitulacya Bułgaryi. — Książę Maks Badeński kanclerzem Niemiec. — Austro-Węgry, Niemcy i Turcya proszą prezydenta Wilsona o przystąpienie do rokowań pokojowych na podstawie jego programu notami z 4 października 1918 r. — Rozwiązanie kwestyi polskiej w programie Wilsonowskim.
Orędzie Rady Regencyjnej do Narodu Polskiego z 7 października 1918. — Skutkiem rozwiązania Rady Stanu, Rada Regencyjna obejmuje władzę ustawodawczą do czasu zwołania Sejmu. — Rada Regencyjna obejmuje naczelną władzę wojskową i zarządza zaprzysiężenie wojska polskiego. — Rada Regencyjna przystępuje do formowania narodowej armii regularnej i ogłasza ustawę o powszechnym obowiązku służby wojskowej. — Wymiana mot między państwami centralnemi a prezydentem Wilsonem w sprawie rokowań pokojowych. — Austro-Węgry proszą o odrębny pokój. — Rozpadnięcie się Austro-Węgier. — Wyjazd delegacyi niemieckiej celem zawarcia zawieszenia broni z marszałkiem Fochem. — Ponowna misya Kucharzowskiego w sprawie utworzenia gabinetu pozostaje bez skutku. — Rada Regencyjna uważa propozycyę jenerał-gubernatora Beselera w sprawie oddania administracyi w ręce polskie za niewystarczającą. — Gabinet Józefa Świerzyńskiego, jego odezwa do narodu i dymisya gabinetu. — Zniesienie okupacyi austro-węgierskiej i niemieckiej na obszarze b. Królestwa Kongresowego. — Proklamacya lubelska Republiki Ludowej. — Powrót Józefa Piłsudskiego z Magdeburga do Warszawy. — Rada Regencyjna przekazuje władzę wojskową i naczelne dowództwo wojsk polskich brygadyerowi Józefowi Piłsudskiemu. — Rada Regencyjna oddaje pełnię władzy państwowej w ręce naczelnego dowódcy, Józefa Piłsudskiego. — Dekret Tymczasowego Naczelnika Państwa, Piłsudskiego, powierzający utworzenie gabinetu posłowi Ignacemu Daszyńskiemu. — Gabinet Jędrzeja Moraczewskiego. — Dekret Tymczasowego Naczelnika Państwa o najwyższej władzy reprezentacyjnej Republiki Polskiej. — Ordynacya wyborcza da Sejmu Ustawodawczego i dekrety uzupełniające. — Gabinet Paderewskiego. — Dekret o zwołaniu sejmu. — Ogłoszenie dnia otwarcia sejmu świętem narodowem. — Dekret o postanowieniach karnych za przeciwdziałanie wyborom do sejmu i wykonywaniu obowiązków poselskich. — Uchwała Sejmu o powołaniu posłów ze Śląska Cieszyńskiego. — Ustawa sejmowa to przeprowadzeniu wyborów na posłów sejmowych z części ziem polskich b. zaboru pruskiego. — Józef Piłsudski składa swą władzę w ręce sejmu, który mu ją na nowo powierza (uchwała z 20 lutego 1919). — Przepisy o nietykalności członków Sejmu ustawodawczego.
