Zielnik lekarski/104
<<< Dane tekstu >>> | |
Autor | |
Tytuł | Zielnik lekarski |
Podtytuł | Zastosowanie, opis botaniczny i uprawa najważniejszych polskich roślin lekarskich |
Wydawca | Księgarnia J. Przeworskiego |
Data wyd. | 1938 |
Druk | Zakł. Druk. F. Wyszyński i S-ka |
Miejsce wyd. | Warszawa |
Źródło | Skany na Commons |
Inne | Cały tekst |
Indeks stron | |
Galeria grafik w Wikimedia Commons |
B. — Roślina o twardym ciemno-brunatnym, wewnątrz białym korzeniu, wyglądającym jakby był nadgryziony (wedle podania ludowego „przez zazdrosnego diabła“). Łodyga stojąca, owłosiona, w górnej części rozgałęziona. Liście lancetowate, całobrzegie lub nierówno piłkowane, z wierzchu prawie gładkie, pod spodem omszone. Kwiaty o błękitnej koronie, zebrane w półkuliste kwiatogłówki, na wierzchołku łodygi lub gałęzi. Smak gorzki, ściągający, zapachu nie ma.
ROŚNIE na wilgotnych łąkach, miedzach, wygonach i nad rowami.
KWITNIE od lipca do września.
ZBIERA SIĘ korzenie w jesieni, myje się dokładnie i suszy w piecu po chlebie.
SKŁADNIKI: Kwas garbnikowy, gorzknik wyciągowy, nieco białka indygowego, sód, niedokwas żelaza.
DZIAŁA lekko ściągająco, napotnie, przeciwzakaźnie, czyści krew.
UŻYTEK. Odwar z korzenia stosuje się jako środek do użytku wewnętrznego przy kaszlu i cierpieniach gardła, odrze (lek ludowy) i padaczce; zewnętrznie używa się do okładów na wrzody i do wstrzykiwań przy rzeżączce i białych upławach.
W HANDLU ZIOŁOWYM ziele driakwi znane jest pod nazwą: Herba Scabiosae.
CENA: 100 kg ziela (Herba Scabiosae) 150 zł.