Zielnik lekarski/11
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Zielnik lekarski |
| Podtytuł | Zastosowanie, opis botaniczny i uprawa najważniejszych polskich roślin lekarskich |
| Wydawca | Księgarnia J. Przeworskiego |
| Data wyd. | 1938 |
| Druk | Zakł. Druk. F. Wyszyński i S-ka |
| Miejsce wyd. | Warszawa |
| Źródło | Skany na Commons |
| Inne | Cały tekst |
| Indeks stron | |
 Galeria grafik w Wikimedia Commons
| |
_z11.png)
J. — Ziele o rozgałęzionej łodydze, podobne do pietruszki. Liście delikatne, jasnozielone, głęboko wcięte, potrójnie pierzaste. Kwiaty drobne, białe, zebrane w baldachy. Ziarna nasienne podłużne, czarne. Smak korzenny. Zapach słodkawy, przyjemny, czym różni się od podobnego, lecz jadowitego blekotu pospolitego (Aethusa Cynapium) wydzielającego wstrętną woń.
ROŚNIE dziko na uprawnej glebie, zwłaszcza warzywnej i na zwaliskach.
W UPRAWIE ogrodowej daje się pierwszeństwo odmianie pełnolistnej, mszasto-kędzierzawej. Siać należy w grunt lub do skrzynki wiosną, w miejsca słoneczne, latem w zacienione.
KWITNIE w maju i czerwcu; nasienie dojrzewa w sierpniu i wrześniu.
ZBIERA SIĘ w czasie kwitnienia lub po dojrzeniu nasion.
DZIAŁANIE łagodnie pobudzające, rozmiękczające, rozwalniające.
UŻYTEK lekarski z świeżo wyciśniętego soku do kuracji wiosennych. Do suszenia nie nadaje się.
W gospodarstwie domowym używa się na przyprawę do zup i sałat jedynie bardzo młodą trybulę. W tym celu zasiewa się ją co 3 lub 4 tygodnie. Jako świeże ziele jest doskonałym dodatkiem do chleba z masłem, łącznie z szczypiorkiem. W mieszaninie z innymi ziołami nadaje się do masła ziołowego, jako wypełnienie omletu. Sos z trybulki jest dobry do jajek na twardo.
